Wpływ księżyca

Wpływ księżyca na ludzi i społeczeństwo

Na nocnym niebie nie ma gwiazdy, która ma taką zdolność fascynacji jak Księżyc.

Kiedy na nią patrzymy , jej zmieniająca się natura nigdy nie przestaje nas zadziwiać. Chociaż wiemy, że jej przemiany odpowiadają prostemu cyklowi, który powtarza się wiecznie. Obserwując ją, możemy chcieć rzucić okiem na tajemnicę własnych zmian emocjonalnych. Dlatego tak bardzo interesuje nas wpływ księżyca na ludzi czy społeczeństwo.

Odkrycie jego ukrytej twarzy – Księżyc nigdy nie odwraca się do nas tyłem – byłoby równoznaczne z doskonałym poznaniem siebie, tego celu nieosiągalnego nawet w chwilach pełni.

Istoty ludzkie we wszystkich miejscach i czasach wyczuwały, że Księżyc odgrywa zasadniczą rolę. Kontemplując ją, możemy zagłębić się w tajemnice życia i naszej ludzkiej natury.

Obserwacja jego faz i zjawisk naturalnych doprowadziła do powiązania go z wodą i kobiecym światem. Ponieważ myśl ma tendencję do organizowania się wokół przeciwnych znaczeń, Księżyc, mokry, zmienny i żeński, kontrastuje ze Słońcem, suchym, niezmiennym i męskim. Sprzeczność bez zabawy jest jałowa.

Mieszanka kobiecości i męskości napędza ciągłe zmiany, które generuje życie. Symbol Tao, czyli yin i yang, z białą i czarną połówką, z których każda ma wewnątrz kropkę innego koloru, jest najbardziej wyraźnym znakiem tej rzeczywistości.

KSIĘŻYC: WIELKI PROMOTOR ŻYCIA

Wiemy, że bez światła i ciepła Słońca życie nie byłoby możliwe. Zamiast tego wydaje się, że Księżyc jest zbędny. Nie jest.

Żadna planeta w Układzie Słonecznym nie znajduje się tak blisko satelity proporcjonalnie tak dużego jak Księżyc. Bez niej bieguny magnetyczne Ziemi odwracałyby się co tysiąc lat i nie byłoby stabilności dla rozwoju życia. Prawdopodobnie również wymaga jego rytmicznego oddziaływania.

Intuicja podpowiada, że ​​coś łączy Księżyc, deszcz, płodność zwierząt i ziemię, zdrowie, rośliny, a nawet przeznaczenie człowieka. Jak księżyc wpływa na ludzi?

Ziemia nie byłaby żyzna bez światła i ciepła Słońca, ani bez udziału wody, która jest związana z Księżycem we wszystkich zakątkach planety . Dziś wiemy, jak ważne jest, abyśmy dbali o stabilność klimatu czy jakość wody, jeśli chcemy, aby następne pokolenia nadal cieszyły się życiem takim, jakim je znamy.

Oczywistym przykładem są pływy. Jak wiadomo, dzięki swojej sile grawitacji Księżyc przyciąga masy wody, modyfikując poziom mórz. Badania sugerują również, że satelita wpływa na przepływ soków i wzrost roślin , o czym rolnicy wiedzieli od czasów starożytnych.

Ale Księżyc wpływa również na produkcję hormonów, z fizycznymi i emocjonalnymi reperkusjami . Cykl menstruacyjny jest z pewnością wynikiem działania Księżyca na przestrzeni milionów lat ewolucji. Czas trwania okresów pokrywa się i odkryto tak znaczące powiązania, jak to, że owulacja, a zatem poczęcie, występuje częściej podczas pełni księżyca.

W niezliczonych mitach, legendach, opowieściach i wierszach Księżyc jest kosmicznym symbolem płodności.

Starożytny kult Wielkiej Matki

Starożytny kult Wielkiej Matki , który według Roberta Gravesa był czczony w basenie Morza Śródziemnego iw Europie co najmniej od epoki kamienia łupanego, łączy te wierzenia.

Różne aspekty tej bogini otrzymały różne imiona i formy , od anatolijskiej Kybele i egipskiej Izydy po grecką Herę i Maryję Dziewicę, ale ona zawsze była obecna i odradza się pośród nas za każdym razem, gdy kobieta rodzi dziecko .

Mówi się, że wartości tej bogini zostały wypaczone pod rządami religii monoteistycznych.

Według Gravesa ceną jest wiele żywotnych niepokojów dzisiejszego społeczeństwa, w którym pogardza ​​się empatią wobec innych i natury, a Księżyc, a wraz z nim poezję, uważa się za blady odblask Słońca . uwielbiamy Wielką Matkę, ale wciąż jesteśmy w stanie ofiarować naszym dzieciom ciepło, pieszczoty i jedzenie.

W HARMONII Z FAZAMI KSIĘŻYCA

Rudolf Steiner przypisuje siłom księżycowym procesy rozkładu w przyrodzie , kluczowe dla rozwoju życia z prostych elementów (na przykład substancji odżywczych, z których powstają tkanki roślin i zwierząt).

Poczucie zmiany jest wielką nauką Księżyca . Pojawia się, rośnie, słabnie i znika. Rodzić się, żyć i umierać. To prawo gwarantuje, że wszystko zaczyna się od nowa.

Miesiąc księżycowy, który rządzi między innymi kalendarzem islamskim i chińskim, ma cztery fazy, czyli kwartały, z których wywodzi się zarówno tydzień, jak i dwunastomiesięczny rok księżycowy.

Z tymi momentami wiążą się rytuały, które wzmagają poczucie przynależności do wspólnoty i poczucie integracji z naturą.

Księżyc w nowiu – Rozpoczyna się odnowa, stare zostaje w tyle. W wielu kulturach nów Księżyca obchodzony jest po równonocy jesiennej i dzięki temu Księżyc i Słońce dają plony. Pamiętano też o osobach, które odeszły.
Półksiężyc – Ciemność została zaakceptowana (smutek, rozczarowanie…) i powoli wraca światło, witalność. Jest to optymalny Księżyc do zwiększania kreatywności i aspektów związanych z rozwojem osobistym. Z drugiej strony jest to okres związany z czystością, zmysłowością i pięknem.
Pełnia księżyca – Ucieleśnia Matkę i Kochankę w ich pełnej mocy. Jest to związane z płodnością, narodzinami i obfitością. Nadszedł czas, aby zwizualizować to, czego chcesz.
Słabnący księżyc – Daje możliwość zmierzenia się z lękami, aby pozwolić im odejść bez strachu, zakładając własne słabości podczas kolejnego nowiu. To dobry okres na pracę nad oderwaniem i zależnościami, aby uwolnić się od tego, czego już nie chcesz.

CZY WSZYSCY JESTEŚMY SZALEŃCAMI?

Ze względu na związek z nocą Księżyc kojarzy się z podświadomością, wyobraźnią i snami. Romantyczni poeci i kochankowie znaleźli w Księżycu powiernicę swoich tęsknot.

Astrologia wiąże księżycowy aspekt istot ludzkich z najbardziej tajemniczym aspektem osobowości, tym, w którym pojawiają się popędy instynktownego lub nieznanego pochodzenia, które mogą warunkować charakter i zachowanie. Działają w cieniu, przeciwstawiając się panującej w ciągu dnia logice lub decyzjom świadomego umysłu.

Psychologia i psychiatria nie łączą tych tendencji z Księżycem, ale dogłębnie je badają. Człowiek może mieć niezdrową wyobraźnię lub być nadmiernie zależnym od tego, co prymitywne, instynktowne i niekontrolowane.

Próbując zgłębić ukryte głębie duszy, łatwo się przestraszyć lub zgubić po drodze. Ale ryzyko ma nie tylko charakter psychologiczny czy duchowy.

W Tarocie karta „Księżyc” jest przypisywana stagnacji w smutku . Również wątpliwości , iluzoryczne spostrzeżenia i uwodzenia, które uniemożliwiają człowiekowi odnalezienie własnej drogi. Jest to sposób na zapamiętanie, że Księżyc, podobnie jak Słońce, przedstawia stronę przyjazną i groźną.

Księżyc sugeruje, że istnieje inna ścieżka, o której wiemy niewiele lub nic. Etap, w którym to, co znane, zostaje zniszczone i powstaje coś nieznanego.

Nawet dzisiaj słowo wariat odnosi się do kogoś, kto doświadcza chwilowych okresów szaleństwa. Profilaktyka nie polega na zaprzeczaniu lub odrzucaniu „księżycowych” aspektów psychiki, ale na rozpoznaniu ich i zintegrowaniu z osobowością.

KSIĘŻYC I MĘSKOŚĆ

W tym sensie mężczyźni mają ważne zadanie pojednania i cieszenia się swoją kobiecą naturą . Niewielu uważa za dziwne bycie macierzyńskim, czułym i wrażliwym na przesłania płynące z głębi duszy.

Dla Carla Gustava Junga mężczyzna, który chwyta Księżyc lub swoją „wewnętrzną kobiecość” , jest zjednoczony. Oznacza to, że zakładają ich mocne i słabe strony. Co w tym przypadku, według Junga, byłoby równoznaczne z:

magiczny autorytet kobiecości, mądrość i duchowy wzrost , który jest poza zrozumieniem;

• rodzaj, ochronny, podtrzymujący , szafarz wzrostu, płodności i pożywienia
• enklawy magicznej transformacji , odrodzenia
• korzystny impuls lub instynkt
• tajemnica, ukryta, ciemność , otchłań, świat umarłych
• co pożera, uwodzi i zatruwa
• co powoduje strach i nie pozwala na uniki.

Chociaż kobiety mogą stanąć przed podobnym wyzwaniem, zwłaszcza tam, gdzie przeważają męskie wartości, dobrze zrobią, jeśli nie zapomną o mocy Księżyca. Ale Jung ostrzega również przed „przerostem macierzyństwa” . Pojawia się to na przykład wtedy, gdy jedynym celem kobiety jest prokreacja i służenie swoim dzieciom lub gdy brakuje im woli wyjścia poza jej ochronny uścisk.

SYMBOLIKA KSIĘŻYCA: BYKI, DUCHOWOŚĆ I ZMIANA

Księżyc ma aktywną energię, która uzupełnia energię Słońca Od starożytnej Mezopotamii po śródziemnomorskie bagna byk był z nim związany iz wodą , która zakończyła suszę i użyźniła ziemię; deszcze związane z ewolucją gwiazdozbioru Byka na firmamencie.

W starożytnej Grecji Artemida była księżycową boginią, która rządziła dziką przyrodą i była „pogromczynią byków”. Tylko na Krecie iw faraońskim Egipcie, gdzie woda była zapewniona dzięki topnieniu śniegu lub spływowi Nilu, byk jest powiązany z bóstwami słonecznymi. Być może dlatego, że jej nieprzewidywalne wahania mają tu do czynienia z nadmiarem ciepła, którego obawia się bardziej niż niedoborów wody.

Kordovanski poeta Ibn Hazm (XI w.) napisał: „Kiedy odchodzę od ciebie, moje kroki są jak kroki więźnia, którego prowadzą na tortury. Kiedy idę do ciebie, biegnę jak księżyc w pełni, kiedy przekracza granice niebo . Ale kiedy odchodzę, robię to z powolnością, z jaką poruszają się wysokie gwiazdy stałe.

Ludy koczownicze znają dobrodziejstwa Księżyca, którego światło oświetla ich obozy lub pozwala podróżować nocą unikając rygorów słońca.

Półksiężyc symbol wiary

Półksiężyc jest jednym z symboli wiary muzułmańskiej i dlatego pojawia się na flagach różnych krajów (Turcji, Algierii, Pakistanu, Malezji, Malediwów, Azerbejdżanu…). Inne, jak Laos, przedstawiają ją w pełni, przywołując jej poetycką refleksję nad Mekongiem. Na trzy noce Księżyc znika z nieba, a trzeciego dnia Jezus Chrystus zmartwychwstał. W Koranie fazy księżyca przywołują śmierć i zmartwychwstanie.

Ścieżka Słońca, od wschodu do zachodu słońca, to samo życie. Księżyc sugeruje, że istnieje inna ścieżka biegnąca w ciemności, o której wiemy niewiele lub nic.

Jest to etap zmiany , w którym to, co znane, zostaje zniszczone, a powstaje coś nieznanego. W hinduizmie półksiężyc jest symbolem Śiwy, boga, który tworzy poprzez niszczenie i który jeździ na byku.

Znaczenie Księżyca jest dziś takie samo, jak było tysiące lat temu, ale z ostatniego XX wieku należy dodać naukę, która właściwie wynika z podróży Apollo XI w 1969 roku, kiedy po raz pierwszy zdeptano to, co nieosiągalne i tajemnicze .

Interesujące wieści przynieśli nam astronauci. Edgar Mitchell, członek załogi misji, która w 1971 roku odbyła najdłuższy spacer po Księżycu (9 godzin), powiedział: „Poszedłem jako technik, a wróciłem jako humanista”. To, co zmieniło Mitchella, to patrzenie na Ziemię z Księżyca .

„Widziałem, jak jest mały i kruchy, tworzący część bardzo dużego porządku, jakim jest Wszechświat. Zdałem sobie sprawę, że Ziemia jest częścią większego procesu. Wszechświat nie jest przypadkiem, to inteligentny proces, który organizuje się tak samo ” . Według Mitchella, jego dwaj towarzysze podróży, Alan Shepard i Stuart Roosa, wrócili z tym samym przekonaniem.

Oczywiście nie trzeba lecieć na księżyc , żeby doświadczyć zmiany świadomości. Wystarczy spojrzeć na rzeczy nowymi oczami , ze świeżej perspektywy, wolnej od uprzedzeń, które poszerzają spojrzenie. Przy takim nastawieniu możliwe jest, że Księżyc każdego dnia pokazuje nam ukrytą stronę rzeczy. Z faktu na tą istotę my również wytwarzamy nasz produkt o nazwie ormus w pełnię księżyca.