Zaktualizowano artykuł 28 listopada 2023
Badanie ma na celu sprawdzenie ilości platynowców (zwanych PGM w skrócie) w ORME
Ormus czy ORME, porównanie
Eksperyment polegał na zamianie 100 ml ORME na metaliczny rozmiar klastra, wykazując, że amorficzna krzemionka koloidalna zawiera pierwiastki, których skupiska są poniżej progu dla zachowania metalicznego.
Procedura: 100 ml śnieżnobiałego przesączonego ORME doprowadzono do pH -0,5 z dodatkiem 30% HCl i ciągłym mieszaniem.
Materiał podgrzewano ciągle mieszając przez 1,5 godziny w temperaturze 100°C. Pozostawiono do ostygnięcia do temperatury 50°C, a następnie dodano 20% roztwór NaOH w celu doprowadzenia pH do 10,8 (mieszanina jest teraz lekko szara). Ponownie dodano 30% HCl, doprowadzając pH do 0. Dodano 20% NaOH doprowadzając pH do 2,5, a następnie powoli dodano NaBH4 doprowadzając pH do 7,0 (mieszanina jest bardziej szara). Dodano 2 ml polisiarczku TR-6 przy ciągłym mieszaniu. Mieszanina jest następnie filtrowana próżniowo przez 7 mikronowy szklany materiał filtracyjny w celu usunięcia wody.
Powyżej pokazano uwodnioną krzemionkę zawierającą ORME, która została oczyszczona przy pH 10,8. Widzimy 100 ml materiału wyjściowego. Szary kolor wynika z submetalicznego PGM (ORME), który skupia teraz atomy do stanu metalicznego, a następnie dalej agreguje w postaci polisiarczków.
Ormus i odzyskiwanie PGM z celtyckiej soli morskiej
Przeprowadzony został wariant eksperymentu pokazanego powyżej z poprzedniego dnia (powyżej), wykonując solankę ORMUS z 25 g celtyckiej soli morskiej do pH 10,8. Następnie dodano 2 krople TR6 a substancje poddano filtracji przy użyciu próżniowego filtra szklanego o ziarnistości 5 mikronów.
Na zdjęciu E1 nie ma widocznych polisiarczków metali.
Następnie dodaliśmy 30% HCl podnosząc pH do 2,0 a następnie zredukowaliśmy za pomocą NaBH4 pH do 8,5. Nadal nic nie widać. Następnie dodaliśmy HCl i podnieśliśmy pH do 5,0 następnie dodaliśmy kilka kropel TR6, podnosząc pH do 7,5.
W tym momencie widoczne było trochę kłaczków. Mieszaninę doprowadzono do pH 2,0 za pomocą HCl, a następnie przesączono pod próżnią na 55 mm szklany materiał filtracyjny.
Porównując Vital Silica z poprzedniego dnia oraz ten wynik możemy przypuścić, że nie ma znaczącej ilości PGM w ormusach z soli.
ormus – analiza mikroskopijna
Opisywane obrazy są przykładem struktury sieci pasma krzemionki. Przezroczyste koraliki na siatce to PGM (platynowce) w niemetalicznej postaci.
Obraz przedstawia nanokulki na krzemionce, które zostały zredukowane do metalu i poddane próbie ogniowej. Metale zostały zidentyfikowane przez XRF jako głównie Pd i Rh z Au, Pt, Ir.
Jak widać wyraźnie na zdjęciach, elementy z grupy platynowców (M-5) nie są w żaden sposób chemicznie związane z krzemionką, ale raczej utknęły na nich jak muchy przyczepione do pajęczyny.
Ponieważ nie ma chemicznych wiązań PGM, są one swobodnie dostępne do katalizowania reakcji organicznych. Twoje ciało to organiczny silnik. Wyobraź sobie, co mogłoby się stać, gdy zwiększysz osiągi tego silnika.
Podsumowanie składu ORME i Ormus
ORME zawiera znacznie więcej pierwiastków z grupy platynowców (PGM) niż Ormus, co czyni go wyjątkowym i najlepszym wyborem. Chociaż Ormus jest interesującym produktem, ORME przewyższa go nie tylko pod względem zawartości platynowców, ale również innych minerałów. Dowody naukowe wskazują, że ORME jest znacznie silniejszym i skuteczniejszym preparatem w porównaniu z Ormusem. Teraz rozumiemy, dlaczego David Hudson wyodrębnił ORME z gleby; zawiera on nie tylko więcej pierwiastków z grupy platynowców, ale również różne stany materii.
