Spis Treści
Zaktualizowano artykuł 10 grudnia 2025
Ormus z powietrza i wody – w literaturze alchemicznej i ezoterycznej pojawia się wiele historycznych odniesień do tajemniczych materiałów, które mogą w pewnym stopniu pasować do współczesnych opisów koncepcji ORMUS / ORME. Warto podkreślić, że są to przede wszystkim idee symboliczne i spekulatywne, a nie potwierdzone fakty naukowe.
Jeżeli chcesz lepiej zrozumieć samą koncepcję ORMUS i powiązane z nią hipotezy, zajrzyj do działu
Ormus – artykuły i analizy
W literaturze alchemicznej można znaleźć kilka odniesień do wykorzystania rosy i wody deszczowej (szczególnie podczas burzy z piorunami w pobliżu równonocy), którym przypisuje się szczególne właściwości energetyczne, odróżniające je od zwykłej wody z kranu. Na przykład „Aurea Catena Homerii” zawiera bardzo interesującą, symboliczną procedurę, którą – według przekazów – wypróbowali studenci PRS-PON.
Pozyskanie ORMUS z wody
Woda, podstawowy element życia na Ziemi, w ujęciu alchemii mineralnej bywa opisywana jako potencjalne źródło tajemniczej substancji określanej jako ORMUS / ORME. Opisywany w tekstach proces jej pozyskiwania jest złożony i wieloetapowy. Poniżej przedstawiamy, jak jest to opisywane w tradycji alchemicznej – nie jest to instrukcja praktyczna ani procedura naukowa.
Etap 1: Naturalny rozwój „Ziemi” w wodzie
Podczas przechowywania wody w specyficznych warunkach (np. w kontakcie z minerałami interpretowanymi jako „bogate w ORMUS”) może – według tradycji alchemicznej – dojść do wytrącenia osadu bogatego w mikroelementy. Proces ten opisywany jest jako tworzenie „wody Gur” lub „uniwersalnej materii pierwotnej”, która ma symbolizować pierwotną, życiodajną substancję.
Etap 2: Destylacja frakcyjna
W kolejnych opisach woda ma być poddawana destylacji frakcyjnej. Otrzymane frakcje są następnie – w ujęciu symbolicznym – dalej frakcjonowane, aby wyodrębnić to, co alchemicy określali jako „czystsze” aspekty materii, czasem interpretowane jako nośniki ORMUS. Współczesna nauka nie potwierdza istnienia takich wyróżnionych frakcji w sensie monoatomowych, specyficznych stanów pierwiastków.
Etap 3: Rekombinacja z Gur
Po destylacji frakcje mają być ponownie łączone z Gur. W zależności od proporcji i rodzaju użytych frakcji, w alchemicznych opisach końcowy produkt ma przyjmować odmienne „właściwości” i symboliczne zastosowania. Współczesna chemia traktuje tego typu opisy głównie jako język metaforyczny i filozoficzny.
Zastosowania i potencjał „wody Gur”
W klasycznych tekstach alchemicznych Gur, ożywiony przez wodę, opisywany jest jako zasada zdolna do „generowania różnych form życia” – od roślin, przez zwierzęta, aż po królestwo mineralne. Mówi się o możliwości „humusowania” tej ziemi przy użyciu odpowiednich frakcji, co ma prowadzić do manifestacji nowych form i struktur.
Tego typu twierdzenia należy traktować jako symboliczne metafory cyklu materii i życia, a nie dosłowne opisy procesów biologicznych. Nauka akademicka nie potwierdza istnienia Gur ani jej właściwości opisywanych w alchemii.
Podsumowanie
Choć opowieści o ORMUS i Gur mogą brzmieć jak fragmenty literatury science-fiction, stanowią one ciekawy przykład tego, jak dawni alchemicy próbowali opisywać obieg materii, wody i życia na Ziemi przy użyciu własnego języka symboli. Współczesne podejście naukowe podchodzi do tych koncepcji z dużym dystansem, traktując je jako element historii idei, a nie potwierdzoną wiedzę przyrodniczą.
Dla szerszego kontekstu warto zapoznać się także z opisem koncepcji ORME Davida Hudsona w artykule
Ormus Davida Hudsona – historia i hipotezy.
Ormus pozyskany z porannej rosy
Niektórzy badacze niekonwencjonalnych metod pozyskiwania ORMUS sugerują, że naelektryzowanie wody deszczowej za pomocą generatora Van de Graaffa może zwiększać jej „energetyczne” właściwości. Jest to jednak hipoteza z kręgu alchemii i ezoteryki, która nie została potwierdzona w recenzowanych badaniach naukowych.
Według części przekazów, jeśli rosa unosi się nad powierzchnią ziemi, może być w niej obecny pewien ładunek elektrostatyczny. Popularny tekst alchemiczny „Mutus Liber” przedstawia symboliczne ryciny, które interpretowane są jako instrukcja ponownego zebrania i wykorzystania rosy do wytworzenia alchemicznego Kamienia – idei ściśle związanej z tradycją filozoficzną, a nie z nowożytną chemią.
W jednym z klasycznych opisów robi się to poprzez rozwieszenie koców lub tkanin w powietrzu tak, aby spadające krople rosy nie dotykały gleby. Następnie zbiera się wodę, wyciskając krople z ziela i tkanin. Ma to – w ujęciu symboliczno-rytualnym – zachować „ładunek” rosy. Współczesna nauka traktuje ten opis jako element tradycji kulturowej, a nie potwierdzoną procedurę pozyskiwania jakiejkolwiek szczególnej substancji.
Śnieg jako alternatywa dla ORMUS
Nie tylko woda deszczowa czy rosa, ale również świeży śnieg pojawia się w alchemicznych opisach jako potencjalne źródło substancji podobnych do ORMUS. Poniżej przedstawiamy, jak jest to interpretowane w tekstach tradycji alchemicznej.
Śnieg i rosa jako źródła
Śnieg, który nie miał kontaktu z glebą, oraz świeża rosa są – według tych przekazów – rozdzielane na „wodę” i „ziemię”. Woda, która ma być przyciągana przez określone substancje (np. octan potasu), jest opisywana jako posiadająca unikalne właściwości. Takie ujęcie należy traktować jako język symboliczny, a nie opis reakcji znanych z chemii fizycznej.
Wahania pola magnetycznego
W tekstach związanych z ORMUS często przywołuje się również wahania pola magnetycznego Ziemi, powiązane z efektami pływowymi generowanymi przez Słońce i Księżyc. Okresy największej aktywności tego pola mają być, według autorów alternatywnych, bardziej sprzyjające dla pozyskiwania substancji podobnych do ORMUS. Z punktu widzenia nauki są to hipotezy bez twardej weryfikacji eksperymentalnej.
Alchemiczne symbole
W alchemicznych traktatach substancja ta bywa określana jako „biała rosa”, „biały kondensat” czy „biała gołębica”. Są to symbole, które mają reprezentować oczyszczoną, lotną materię, często odnoszoną do duchowych lub filozoficznych aspektów przemiany, a nie do ściśle zdefiniowanego związku chemicznego.
Podsumowanie
Opisy pozyskiwania substancji podobnych do ORMUS z rosy czy śniegu są głęboko zakorzenione w tradycji alchemicznej. Mogą inspirować jako metafory obiegu wody i energii w przyrodzie, ale nie stanowią zweryfikowanej metody pozyskiwania realnej substancji. Jeśli interesuje Cię bardziej analityczne spojrzenie na skład produktów określanych jako ORMUS, warto zajrzeć do artykułów porównujących ich zawartość pierwiastków w świetle współczesnej analizy laboratoryjnej.
Ormus pozyskany z powietrza
Istnieją spekulacje, że ORMUS może – w ujęciu alternatywnym – występować w powietrzu jako część mikrocząsteczek zawieszonych w atmosferze, szczególnie po burzach i w pobliżu źródeł jonizacji. Brak jest jednak recenzowanych badań naukowych, które potwierdzałyby metody jego ekstrakcji z powietrza czy nadawały temu opisowi status faktu naukowego.
Tradycja hinduska mówi o pranie, subtelnej energii życiowej, którą można symbolicznie „zbierać” z powietrza przy użyciu określonych technik oddechowych. Na przykład Ujjayi Pranayama to technika oddychania, o której mówi się, że gromadzi pranę w rejonie gardła poprzez wdychanie i wydychanie przez nos przy delikatnym zwężeniu gardła.
Chińska tradycja wspomina o chi (qi), postrzeganej w podobny sposób jako energia życiowa, a tradycja hawajska również opisuje analogiczną subtelną „siłę” obecną w powietrzu. Współczesne narracje o ORMUS często próbują łączyć te pojęcia z koncepcją „monoatomowych pierwiastków”, co pozostaje jednak hipotezą spoza głównego nurtu nauki.
Ormus z powietrza i wody – w ujęciu zwolenników tej koncepcji – można rzekomo pozyskiwać, lecz jest to proces bardzo złożony, mało powtarzalny i zdecydowanie odbiegający od typowych, laboratoryjnych procesów wytwarzania preparatów określanych jako ORMUS. Z tego względu nawet w środowiskach alternatywnych częściej mówi się o ORMUS pozyskiwanym z gleby (np. z pyłu wulkanicznego), który – zdaniem niektórych badaczy – może zawierać wyższe stężenia interesujących pierwiastków.
Właśnie taki kierunek reprezentuje m.in. produkt
Ormus z pyłu wulkanicznego, opracowywany w kontrolowanych warunkach laboratoryjnych.
Przypisy
- Hudson, D. (1995). Orbitally Rearranged Monoatomic Elements (ORMEs) and Their Applications.
- ISBN: brak (publikacja konferencyjna)
- Streszczenie: Praca Davida Hudsona omawiająca koncepcję ORMUS, jego domniemane właściwości i metody pozyskiwania z różnych źródeł, w tym wody i powietrza.
- Carter, B. (2003). ORMUS: Modern Day Alchemy. CreateSpace Independent Publishing Platform.
- ISBN: 978-1493625052
- Streszczenie: Książka opisuje historyczne i współczesne ujęcia ORMUS, w tym proponowane metody wytwarzania z wody, powietrza i gleb, z perspektywy alchemii i badań alternatywnych.
- Gardner, L. (2004). Lost Secrets of the Sacred Ark: Amazing Revelations of the Incredible Power of Gold. HarperCollins.
- ISBN: 978-0007174774
- Streszczenie: Autor bada symbolikę monoatomowego złota, jego rzekome właściwości oraz miejsce tych idei w tradycjach duchowych i alchemicznych.
- Vollgold, M. (2008). Monoatomic Gold: The Key to Cosmic Energy. Quantum Press.
- ISBN: 978-1937532159
- Streszczenie: Książka analizuje z perspektywy ezoterycznej pojęcie „monoatomowego złota”, jego potencjalny wpływ na organizm oraz powiązania z koncepcją ORMUS.
ResearchGate – Properties of Monoatomic Gold- Streszczenie: Materiał omawia wybrane aspekty chemicznych i fizycznych właściwości złota w nietypowych stanach, z licznymi odniesieniami do hipotez monoatomowych form metali szlachetnych.
