Co to jest spagyria?

Co to jest spagyria?

Spagyria to gałąź alchemii poświęcona zdrowiu. Jego ulubionym królestwem są rośliny. Metoda jest inspirowana przez wielkiego szwajcarsko-niemieckiego lekarza Paracelsusa (1493-1541).

Sama nazwa Spagyrie byłaby wynalazkiem Paracelsusa. Ujawnia filozofię alchemiczną, którą można podsumować w aksjomie Solve et Coagula (rozpuszcza się i koaguluje). Pochodzi z greckiego Spao (oddziela) i Ageiro (jednostki).

Praca pspagyria polega na oddzieleniu różnych części, zasad, które stanowią surowiec środka (jest to na ogół roślina). Uwolnieniu rośliny od nieczystości nabytych w czasie istnienia, aby następnie ponownie je połączyć i znaleźć oryginalna istota, której energia jest teraz uwolniona.
Eliksiry, kamienie lub kwintesencje mogą być potężnymi lekarstwami, jeśli są przygotowane we właściwy sposób. Odpowiedni dla osoby, która ich potrzebuje.

Geneza spagiryki

Przyjmuje się, że wynalazcą terminu spagiryka, który miał zrodzić się na początku XVI wieku w aptece lekarza alchemika, jest Paracelsus. Nie jest to takie proste, ponieważ spagiryki są głęboko zintegrowane z tradycją alchemiczną. Nie jest to tak naprawdę całkowita innowacja, ale raczej adaptacja i aktualizacja terapeutycznego aspektu alchemii. Paracelsus podkreśla, że ​​alchemia jest szczególnie poświęcona medycynie. O czym wydaje się, że współcześni alchemicy (i tak nie przeszkoleni w spagiryce) zapomnieli. Paracelsus określil Alchemia nie polega na wytwarzaniu złota i srebra. Jego celem jest produkcja Suwerennych Esencji i używanie ich do leczenia chorób. To stwierdzenie nie powinno być postrzegane jako niewierność w poszukiwaniu Kamienia Mędrców. Lecz raczej jako inny sposób rozważania Uniwersalnej Medycyny (synonim Kamienia Filozoficznego ). Innym razem, innym językiem, ale tak naprawdę ta sama praca.

Filozofia spagiryczna

W alchemii uważa się, że wszystkie rzeczy mają jedno pochodzenie. Dla alchemików tym oryginalnym twórczym źródłem jest słońce i wszystko istnieje tylko dzięki jego wpływowi. Celem medycyny alchemicznej będzie znalezienie sposobu na skoncentrowanie tej twórczej i regenerującej energii w remedium. Im bliżej źródła jest lekarstwo, tym silniejsze będzie i jego uniwersalne działanie. Z drugiej strony, im bardziej środek będzie konkretny i złagodzony w celu zaspokojenia określonej potrzeby, tym bardziej będzie osłabiony, ale tym łatwiej przyswajalny. Równowaga między miękkością a siłą to sztuka dobrych terapeutów. W ten sposób Paracelsus powiedział, że „ lekarstwo może stać się trucizną. Natomiast trucizna może stać się lekiem w zależności od dawki.(dawkowanie w szerokim znaczeniu).

Spagirysta, którego ideałem pozostaje medycyna uniwersalna, będzie dążył do realizacji środków zaradczych tak potężnych i uniwersalnych, jak pozwala na to sytuacja. Ogólnie rzecz biorąc, leki spagiryczne stosują szereg specyficznych środków dla określonych potrzeb. Ideał pozostaje stosunkowo uniwersalnym lekarstwem, które pozostaje dostępne dla chorych, nie szkodząc im. Paracelsus opisuje jednak receptę Kamienia Filozoficznego (a więc obezwładniającego lekarstwa. Bardzo uniwersalnego w swoich zastosowaniach) umierającemu przodkowi, który wkrótce odzyska zdrowie młoda kobieta z nowymi włosami, paznokciami, zębami, a także powrót miesiączki!

Droga sucha i droga mokra spagyria

W kilku słowach te dwa sposoby oznaczają dwa zupełnie różne sposoby znajdowania i przyjmowania twórczej energii. Energii która ożywia nasze lekarstwa. Ta energia znajduje się we wszystkich rzeczach. Stworzenie, będąc nieustannym procesem, nieustannie zalewa ziemię i odżywia ją.

Droga sucha będzie metodą polegającą na zbieraniu i utrwalaniu czystej energii takiej, jaka objawia się ona na ziemi w postaci deszczu lub rosy, światła itp. Jest to często droga prosta i bezpośrednia, mocna, wymagająca pewnej dawki zuchwalstwa dla operatora, niekoniecznie niebezpieczna.
Mokry proces wymaga od operatora o znalezienie energii życia w istotach wynikających z ewolucji stworzenia (rośliny itd.). Alchemik będzie wtedy ogólnie szukał swoich materiałów roboczych w 3 tradycyjnych królestwach.

Praca z rosą jest przykładem procesu suchego. Natomiast praca w roślinach jest przykładem procesu mokrego.
Większość metod wytwarzania leków spagirycznych wykorzystuje obie ścieżki na różnych etapach. Jeśli prosta metoda projektowania remediów spagirycznych w niewielkim stopniu wykorzystuje procesy stosowane w procesie suchym. Nadal zobaczymy kilka, które dodadzą „małe coś” do naszych remediów.

Sztuka uzdrawiania i rozwoju osobistego spagyria

Przyjmuje się, że spagiryki należą do naturalnych leków na zdrowie ciała. W alchemii zarezerwowano troskę o uzdrowienie duszy, która zapewniłaby niewyobrażalne urzeczywistnienie duchowe.

Widzieć rzeczy tak prosto oznaczałoby zapomnienie, że spagiryka i alchemia nie są odrębnymi naukami ani sztukami. Wręcz przeciwnie, uważam, że te dwie domeny należy traktować jako jedną o różnych tendencjach. Spagyrist często zajmuje się medycyną roślinną wykorzystującą alkohol i lecząc mniejsze i większe dolegliwości swoich bliskich lub pacjentów. Podczas gdy alchemik wydaje się być bardziej opętany poprzez bardziej abstrakcyjne poszukiwania i ma nadzieję odkryć poprzez swoją pracę sens życia. Spagyrist i alchemik będą jednak spotykać się w niektóre wieczory przy kieliszku eliksiru aperitif lub przy łóżku chorej ukochanej osoby, aby uświadomić sobie, że ich praktyki i metody zbliżają ich do siebie.

Wreszcie, w naszej epoce medycyny holistycznej, przywykliśmy uważać za nierozłączny związek między ciałem a duszą. Między zdrowiem fizycznym a duchowym. Ja ze swojej strony uważam, że do sekretów życia podchodzi się ze szczęściem poprzez zrozumienie zdrowia ciała. Jest to konkretny sposób, bardzo różny od mistycznych lub religijnych sposobów ascetycznych, ale typowo alchemiczny z tą bardzo pragmatyczną stroną, którą mają alchemicy (nawet jeśli nie próbują robić złota…).

Lekarstwo spagiryczne jak powstaje lek spagiryczny?

Podsumowując tę ​​pracę w bardzo syntetyczny sposób, powiedzmy, że chodzi o uwolnienie głębokiej energii życiowej rośliny (spagiryczne eliksiry są generalnie wytwarzane z roślin), która pozwoli jej wyrazić swoją specyfikę (charakter) we wszystkich jej czystość i moc do wykorzystania w leczeniu.
W tym celu oddzielamy (spao) elementy składowe tej rośliny, aby je oczyścić, uwolnić ich energię, aby w końcu ponownie je połączyć (ageiro), aby umożliwić maksymalną ekspresję swoich terapeutycznych lub innych talentów.
Po przygotowaniu eliksiru pozostaje tylko nadać mu przyswajalną formę dostosowaną do potrzeb (rozcieńczenie itp.).