German pierwiastek życia

Efekty działania germanu

Dr Asahi, komentując zdumiewające efekty działania germanu, podkreślił:

„Analizując raporty kliniczne sporządzone przez lekarzy, byłem zaskoczony niesamowitymi efektami germanu. Jest oczywiste, że działanie tej substancji różni się od efektów innych leków.”

Niektórzy sugerują, że german wzmacnia zdolność organizmu do samoleczenia, podczas gdy inni wierzą, że jego działanie jest znacznie szersze.

Bezpieczeństwo stosowania germanu

Nie odnotowano skutków ubocznych związanych z przyjmowaniem germanu. Warto jednak zwrócić uwagę na tzw. reakcję leczniczą, dobrze znaną w medycynie chińskiej, która wskazuje na rozpoczęcie procesu uzdrawiania i jest zazwyczaj odczuwana jako pozytywna.

German jest ściśle powiązany z medycyną chińską. Można by rzec, że ta substancja spełnia marzenia tradycyjnej medycyny chińskiej. Klinicznie udowodniono, że german ma zdumiewający wpływ na wiele schorzeń, takich jak nowotwory nerek czy piersi, stany nerwowe, astma, cukrzyca, nadciśnienie, nieżyt nosa, bóle nerwowe, leukocytoza, nowotwory pochwy i wiele innych. Jeśli przyjąć założenie, że „wszystkie choroby wynikają z niedoboru tlenu”, działanie germanu stanowi na to potwierdzenie.

Warto również wspomnieć, że „interleukina-2”, która obecnie jest uważana za obiecujący środek w leczeniu raka, jest pewnym rodzajem interferonu. German jest specyficzną formą „interleukiny-2”, która może być podawana doustnie. Jego znaczenie jako „zbawcy XXI wieku” nie jest przypadkowe, ale wynika z pewnej nieuchronności.

Naturalne źródła energii

Mimo postępów we współczesnej medycynie, nie udało się jeszcze zidentyfikować substancji równie efektywnych w dostarczaniu energii, co naturalne źródła takie jak słońce, tlen czy woda. Niemniej jednak, najnowsze raporty sugerują, że naukowcy z USA i Niemiec pracują nad wykorzystaniem tlenu w formie spożywczej w terapii różnych schorzeń.

Z kolei german określany jest mianem „jadalnego tlenu”. Dlaczego german jest tak ważny? Powszechnie przyjmuje się, że niedobór tlenu może prowadzić do wielu chorób. Gdy pacjent cierpi na chorobę spowodowaną brakiem tlenu, podaje się mu dodatkowe dawki tej substancji. Nie oznacza to jednak automatycznego stosowania germanu.

Równowaga w diecie, alkalizacja płynów organizmu, aktywność fizyczna wpływająca na równowagę psychiczną, akupunktura, gimnastyka czy joga – wszystkie te metody mogą pomóc w uzupełnieniu brakującego tlenu. Kluczem jest jednak ocena, czy stan zdrowia pacjenta pozwala na takie działania. W tym kontekście german może stanowić odpowiedź na te wyzwania.

German jako źródło tlenu

German skutecznie dostarcza tlen do komórek, przyspieszając metabolizm. Działa także jako induktor interferonu, leku przeciwnowotworowego. W efekcie narządy zaczynają pracować sprawniej, co przekłada się na poprawę samopoczucia pacjenta. German może okazać się pomocny dla osób z chorobami przewlekłymi lub uznawanymi za nieuleczalne.

W dzisiejszych czasach wiele osób boryka się z problemem niedostatecznej ilości snu, zwłaszcza ludzie pracujący twórczo, jak pisarze czy programiści, którzy często są najbardziej produktywni w nocy. Jeśli podczas snu dostarczany jest odpowiedni poziom tlenu, nawet krótki odpoczynek może być regenerujący. Z drugiej strony, niedobór tlenu może zakłócać sen.

Stosowanie germanu może pomóc w osiągnięciu głębokiego i odświeżającego snu. Osoby angażujące się w prace umysłowe, takie jak naukowcy, badacze, studenci, szachiści czy twórcy, potrzebują dodatkowego tlenu do rozwijania i realizacji swoich pomysłów. W tym kontekście organiczny german, pełniący funkcję dodatkowego źródła tlenu, może być dla nich kluczowy.

German i jego wpływ na krążenie krwi

German nie tylko pełni funkcję podobną do tlenu w organizmie, ale także wspiera krążenie krwi. Działa na zmniejszenie kwasowości oraz lepkości krwi, co skutkuje lepszym dostarczaniem tlenu do mózgu. „German nie jest zwykłym lekiem. Generuje tlen, najistotniejszy składnik w ciele ludzkim,” podkreślił dr Asahi.

Dodał również: „Pewnego razu prezentowałem właściwości germanu akupunkturzyście, którego dobrze znałem. Pacjenci odwiedzający jego gabinet cierpieli na schorzenia, które współczesna medycyna uznawała za nieuleczalne, takie jak nowotwory czy marskość wątroby. Gdy zaobserwował liczne przypadki poprawy zdrowia dzięki germanowi, postanowił porzucić dotychczasową praktykę. Po przeprowadzeniu dokładnych badań potwierdzających nietoksyczność germanu, otworzył klinikę specjalizującą się w terapii tym pierwiastkiem. Opisując swoje doświadczenia, stwierdził: 'Obserwując powrót pacjentów do zdrowia, doświadczyłem czegoś, co wydawało się niemożliwe w ramach tradycyjnej medycyny.”

Długotrwałe badania nad germanem

Przeprowadzone badania nad długotrwałym stosowaniem germanu potwierdziły tezę, że niedobór tlenu w organizmie prowadzi do chorób. Wspierają one teorię niemieckiego lekarza, Warburga, uznawanego za autorytet w dziedzinie onkologii. Jego hipoteza głosiła, że „nowotwory są wynikiem braku tlenu”. Opierała się ona na licznych eksperymentach i obserwacjach przeprowadzonych na zwierzętach. Warburg zauważył, że german ma zdolność do dotleniania komórek rakowych, hamując ich aktywność.

Efekty stosowania germanu

Dr Asahi opisuje skutki działania germanu następująco: „Moje biurko jest pełne listów z podziękowaniami od byłych pacjentów, którzy cierpieli na takie schorzenia jak choroba Behçeta czy anemia złośliwa. Każdy z tych listów jest zarówno wyrazem krytyki wobec współczesnej medycyny, jak i wyrazem wdzięczności.” German, pełniąc funkcję tlenu w krwi, zwiększa jego poziom w całym organizmie.

Potwierdzenie tych obserwacji można znaleźć w dokładnych raportach z laboratorium biochemicznego Uniwersytetu Tohoku w Japonii.

Organiczny german i jego znaczenie dla organizmu

Organizm ludzki jest zbudowany z związków organicznych. Trzy główne składniki odżywcze – węglowodany, lipidy i białka – są związkami organicznymi, nie zapominając o witaminach. Minerały, takie jak wapń czy żelazo, również odgrywają ważną rolę.

W przypadku niedoboru żelaza, który może prowadzić do amnezji, przyjmowanie tego pierwiastka w postaci proszku często skutkuje biegunką, ponieważ nie jest on odpowiednio wchłaniany przez organizm. Woda, choć jest minerałem, w organizmie działa jak związek organiczny, aż do momentu jej wydalenia. Tlen, mimo że jest minerałem, pełni funkcję składnika organicznego.

German, jeśli ma działać jako nośnik, musi być organiczny. W przemyśle stosuje się german mineralny, który jest produktem ubocznym rafinacji cynku lub smoły węglowej.

Termin „organiczny” w kontekście chemii oznacza związek, którego głównym składnikiem jest węgiel. Związki organiczne są produkowane przez żywe organizmy, zarówno zwierzęta, jak i rośliny. Węgiel, będący głównym składnikiem związków organicznych, pochodzi głównie z roślin.

Dr Asahi, badając strukturę węgla, zainteresował się germanem. Po analizie różnych roślin odkrył, że takie rośliny jak grzyby, żeń-szeń czy kasztan zawierają duże ilości germanu. Te rośliny były stosowane w medycynie chińskiej od wieków. Inne rośliny, uważane za zdrową żywność, takie jak czosnek czy aloes, również zawierają german.

Dr Asahi doświadczył na sobie korzystnych efektów organicznego germanu, gdy zmagał się z rakiem krtani. W 1970 roku udało mu się wytworzyć organiczny german, nazywany „tereskwitlenkiem karboksyetylu germanu”. Jego struktura molekularna – (GeCH2CH2COOH)2O3 – pokazuje, że german (Ge) mocno wiąże tlen (O), co pozwala na szybki transport tlenu w organizmie.

Działanie germanu w organizmie

Organizm ludzki przyswaja składniki odżywcze z pożywienia. To, co nie zostaje wchłonięte, jest wydalane. Reszta, po przemianach metabolicznych z udziałem tlenu, jest eliminowana w postaci dwutlenku węgla i wody. W procesie tym węgiel wiąże się z tlenem, podobnie jak jony wodoru, które łączą się z tlenem przed wydaleniem w postaci potu czy moczu.

Wodór w postaci jonu dodatniego jest w organizmie zbędny. Natomiast wodór o ładunku ujemnym działa prozdrowotnie, pełniąc funkcję przeciwutleniacza.

German wchodzi w interakcje z wodorem, zastępując w pewnych reakcjach tlen. Dzięki temu tlen pozostaje w organizmie, wspierając jego funkcje i przeciwdziałając zmęczeniu. Badania wykazały, że german jest wydalany z organizmu w ciągu 20 do 30 godzin, głównie w postaci związanej z jonami wodoru w moczu, co potwierdza jego bezpieczeństwo.

German pomaga w eliminacji toksyn, alkalizuje zakwaszone produkty przemiany materii i stymuluje metabolizm. Aktywny tlen, który jest produktem działania germanu, odgrywa kluczową rolę w procesach komórkowych. Tlen w formie cząsteczkowej O2 jest niezbędny dla życia, ale w połączeniu z innymi substancjami może przyjąć formę pojedynczego atomu tlenu O. German pomaga w dostarczaniu tego aktywnego tlenu do komórek, stymulując reakcje chemiczne.

Kluczową rolę w funkcjonowaniu organizmu odgrywa DNA, które kieruje procesami komórkowymi. Gdy komunikacja między DNA a enzymami jest zakłócona, może to prowadzić do błędów w reprodukcji komórek. Takie nieprawidłowości mogą prowadzić do powstawania chorób, takich jak nowotwory czy choroby autoimmunologiczne. Obecnie nie ma skutecznych metod leczenia wielu z tych schorzeń, takich jak nadciśnienie, zawał serca czy cukrzyca. German, jako substancja wspomagająca działanie tlenu w organizmie, może stanowić ważny element w podejściu terapeutycznym do tych problemów.

Działanie germanu w kontekście zdolności gojenia

Organizm ludzki przyswaja składniki lecznicze w różny sposób. Szybkość, z jaką lek jest wchłaniany, zależy od jego formy oraz metody podania. Przyjmuje się, że podanie leku drogą iniekcji jest szybsze niż doustne, a wstrzyknięcie bezpośrednio do krwiobiegu działa najszybciej.

Leki podawane doustnie w formie drobnego proszku są wchłaniane szybciej niż te w postaci kryształów. Po rozpuszczeniu w krwiobiegu lek jest transportowany do komórek docelowych w całym organizmie. W trakcie tego procesu zachodzą reakcje chemiczne, zwłaszcza w wątrobie, nazywane metabolizmem.

Mimo że lek może być skomponowany z wysokiej jakości składników, dla organizmu jest to substancja obca. W wątrobie zachodzi proces przekształcania leku, mający na celu jego neutralizację i przygotowanie do wydalenia. Należy podkreślić, że niektóre produkty powstające w wyniku metabolizmu leku mogą być szkodliwe, prowadząc do skutków ubocznych.

Po spełnieniu swojej funkcji część leku jest wydalana, ale pewna ilość może gromadzić się w narządach, co może prowadzić do niepożądanych reakcji. Procesy wchłaniania, dystrybucji i wydalania leku określa się mianem działania farmakologicznego.

W przypadku germanu badania wykazały, że jest on bardzo szybko wchłaniany i wydalany z organizmu. W ciągu 3 godzin około 90% podanej dawki jest eliminowane, a po 12 godzinach niemal całość zostaje wydalona. Oznacza to, że ryzyko gromadzenia się germanu w organizmie i powodowania skutków ubocznych jest minimalne. Badania na zwierzętach wykazały, że german nie wpływa na zdrowe organizmy, ale przyspiesza proces gojenia u zwierząt chorych.

German jest związany z wieloma korzystnymi działaniami, takimi jak obniżanie napięcia, regulacja odporności, stymulacja produkcji interferonu oraz działanie przeciwnowotworowe. Reakcja lecznicza odnosi się do obserwowanej poprawy stanu zdrowia pacjenta. Aby lepiej zrozumieć reakcje pacjentów leczonych germanem, warto przyjrzeć się bliżej mechanizmom jego działania. German okazał się skuteczny w leczeniu różnych schorzeń, takich jak choroby wątroby, nerek, żołądka, trzustki, alergie, zaparcia czy reumatyzm.

Działanie germanu w kontekście bólu

German posiada właściwości przeciwbólowe, co jest obiecujące w kontekście terapii. Jego działanie różni się od efektów morfiny, która działa poprzez tłumienie wrażeń bólowych. Obecnie przypuszcza się, że german działa poprzez stymulację wydzielania endorfiny (naturalnych substancji przeciwbólowych produkowanych przez organizm). Zauważono, że po podaniu germanu ból ustępuje w ciągu 20 minut. U pacjentów przyjmujących morfinę, po dwóch tygodniach terapii germanem, można było zaprzestać podawania morfiny.

W przeciwieństwie do morfiny, która może powodować zamglenie umysłu, german łagodzi ból, jednocześnie pozostawiając pacjenta w pełni świadomości, co umożliwia przeprowadzenie innych zabiegów.

Moksoterapia, czyli metoda leczenia polegająca na przypalaniu skóry, prowadzi do rozpadu białek skóry. Uwalniane w ten sposób toksyczne fragmenty białka przedostają się do krwi. W odpowiedzi na to, komórki organizmu produkują interferon (białko o działaniu przeciwwirusowym i immunostymulującym) w celu obrony przed potencjalnym zagrożeniem. Współczesny człowiek często jest sceptyczny wobec terapii, które nie są potwierdzone naukowo, zwłaszcza jeśli posiada wykształcenie ścisłe. Jednakże nie można odrzucać pewnych metod leczenia tylko dlatego, że nie pasują one do aktualnej wiedzy naukowej.

Medycyna chińska a medycyna zachodnia

Chociaż german jest produkowany metodami chemicznymi, jego podejście terapeutyczne jest bliższe medycynie chińskiej niż zachodniej. Medycyna chińska skupia się na leczeniu przyczyn choroby, podczas gdy medycyna zachodnia koncentruje się na eliminacji objawów. W medycynie chińskiej diagnoza opiera się na subiektywnych objawach pacjenta, a nie tylko na wynikach badań. Współczesna medycyna zachodnia jest bardziej obiektywna i opiera się na dowodach naukowych, podczas gdy medycyna chińska jest bardziej holistyczna i subiektywna.

Obie te metody mają swoje miejsce w leczeniu pacjentów i powinny być stosowane komplementarnie. Ważne jest, aby pamiętać, że niezależnie od podejścia, głównym celem jest dobro pacjenta i jego zdrowie.

Zastosowanie farmakoterapi

W przypadku nowotworów, poza przypadkami, w których jest już za późno na zastosowanie farmakoterapii, jeśli nie polegamy na wczesnej diagnozie lub operacji, występują skutki uboczne, czyli zmniejszenie produkcji makrofagów lub interferonu, które mogą stymulować naturalne komórki obronne.

Ta idea oparta na „symptomach” jest specyficzna dla medycyny chińskiej. Podczas gdy współczesna medycyna jest obiektywna i naukowa, medycyna chińska jest raczej subiektywna i nienaukowa.

Jednak w przypadku biegunki, jeśli osoba dotknięta chorobą doświadcza tej anomalii, może to być tylko choroba. Nie jest tu ważne, kto ma rację, a kto się myli. Liczy się to, że medycyna zachodnia i medycyna chińska muszą się uzupełniać.

W przypadku nowotworów, poza przypadkami, w których jest już za późno na zastosowanie farmakoterapii, jeśli nie polegamy na wczesnej diagnozie lub operacji, występują skutki uboczne, czyli zmniejszenie produkcji makrofagów lub interferonu, które mogą stymulować naturalne komórki obronne.

Podobnie w przypadku choroby, która trwała 10 lat, całkowite wyleczenie zajmuje 10 lat. Nawet psychologicznie lepiej jest być zrelaksowanym, aby walczyć z rakiem. Celem germanu jest nie tylko nowotwory.

Działanie germanu jako przewodnika interferonu

German pełni funkcję przewodnika dla interferonu, zastępując tlen i wpływając na normalizację zakłóconego metabolizmu wapnia. Chociaż wiele jego działań zostało udowodnionych, istnieją również efekty, które nadal czekają na potwierdzenie. Przykładowo, podanie germanu pacjentom z diagnozą raka przynosi ulgę w bólu, co nie może być wyjaśnione jedynie obecnością interferonu. Ból, jako subiektywne doświadczenie pacjenta, jest trudny do przedstawienia w obiektywnych jednostkach, co czyni badanie tego specyficznego działania germanu intrygującym.

W kontekście metabolizmu wapnia, można przypuszczać, że regulacja poziomu wapnia w ściankach naczyń krwionośnych może redukować obrzęki w otaczających tkankach. Poprawa przepływu krwi w opuchniętych obszarach może również przyczyniać się do łagodzenia bólu. Innym aspektem jest metabolizm wody. Na początku badań nad germanem głównym celem było zrozumienie jego związku z tlenem. Jednak w miarę postępu badań, coraz bardziej tajemnicze działania germanu stały się głównym przedmiotem zainteresowania.

W tym kontekście, badania nad germanem nie powinny koncentrować się wyłącznie na nowotworach. Zaobserwowano korzystne efekty leczenia germanem w przypadku wielu innych schorzeń, takich jak zaburzenia nerwów szyjnych, porażenie mózgowe, cukrzyca, astma czy reumatyzm.