Zaktualizowano artykuł 15 lipca 2025
ℹ️ Uwaga redakcyjna
Niniejszy artykuł przedstawia niezależne obserwacje i eksperymenty wykonane w ramach prac koncepcyjnych nad zjawiskiem ORME i Ormus. Koncepcje opisane w artykule nie są oficjalnie uznane przez naukę akademicką i stanowią część eksploracji alternatywnych hipotez z pogranicza chemii, fizyki materii i alchemii mineralnej. Przedstawione informacje nie stanowią porady zdrowotnej ani zachęty do stosowania opisywanych metod lub substancji. Wszystkie działania podejmowane na ich podstawie powinny być traktowane jako eksperymenty teoretyczne i wykonywane z zachowaniem maksymalnej ostrożności.Ormus czy ORME, porównanie
Eksperyment polegał na zamianie 100 ml ORME na metaliczny rozmiar klastra, wykazując, że amorficzna krzemionka koloidalna zawiera pierwiastki, których skupiska są poniżej progu dla zachowania metalicznego.
Powyżej pokazano uwodnioną krzemionkę zawierającą ORME, która została oczyszczona przy pH 10,8. Widzimy 100 ml materiału wyjściowego. Szary kolor wynika z submetalicznego PGM (ORME), który skupia teraz atomy do stanu metalicznego, a następnie dalej agreguje w postaci polisiarczków.
Ormus i odzyskiwanie PGM z celtyckiej soli morskiej
Na zdjęciu E1 nie ma widocznych polisiarczków metali.
Następnie dodaliśmy 30% HCl podnosząc pH do 2,0 a następnie zredukowaliśmy za pomocą NaBH4 pH do 8,5. Nadal nic nie widać. Następnie dodaliśmy HCl i podnieśliśmy pH do 5,0 następnie dodaliśmy kilka kropel TR6, podnosząc pH do 7,5.
W tym momencie widoczne było trochę kłaczków. Mieszaninę doprowadzono do pH 2,0 za pomocą HCl, a następnie przesączono pod próżnią na 55 mm szklany materiał filtracyjny.
Porównując Vital Silica z poprzedniego dnia oraz ten wynik możemy przypuścić, że nie ma znaczącej ilości PGM w ormusach z soli.
ormus – analiza mikroskopijna
Opisywane obrazy są przykładem struktury sieci pasma krzemionki. Przezroczyste koraliki na siatce to PGM (platynowce) w niemetalicznej postaci.
Obraz przedstawia nanokulki na krzemionce, które zostały zredukowane do metalu i poddane próbie ogniowej. Metale zostały zidentyfikowane przez XRF jako głównie Pd i Rh z Au, Pt, Ir.
Jak widać wyraźnie na zdjęciach, elementy z grupy platynowców (M-5) nie są w żaden sposób chemicznie związane z krzemionką, ale raczej utknęły na nich jak muchy przyczepione do pajęczyny.
Ponieważ nie ma chemicznych wiązań PGM, są one swobodnie dostępne do katalizowania reakcji organicznych. Twoje ciało to organiczny silnik. Wyobraź sobie, co mogłoby się stać, gdy zwiększysz osiągi tego silnika.
Podsumowanie składu ORME i Ormus
Wszystkie przedstawione informacje pochodzą z naszych autorskich obserwacji, które realizujemy w ramach naszej codziennej pracy nad produktami ORMUS.FAQ – Najczęściej zadawane pytania o Orme i Ormus
1. Czym różni się Ormus od ORME?
Ormus to preparat zawierający niewielkie ilości pierwiastków z grupy platynowców, najczęściej uzyskiwany z soli morskiej. ORME natomiast to bardziej skoncentrowana forma, pozyskiwana zwykle z gleby, zawierająca znacznie wyższe stężenie metali szlachetnych, jak Pd, Rh, Au, Pt, Ir.2. Który preparat zawiera więcej metali szlachetnych?
ORME – według badań XRF zawiera znacznie wyższe stężenia metali z grupy platynowców niż tradycyjny Ormus z soli.3. Czy można zweryfikować zawartość PGM (platynowców) w domowych warunkach?
Nie. Wymaga to profesjonalnych analiz, takich jak spektrometria XRF czy mikroskopia strukturalna. Domowe metody nie są wystarczające do wykrycia ORME lub pierwiastków jednoatomowych.4. Czy Ormus i ORME mają różne działanie?
Teoretycznie tak – ze względu na różny skład i formę atomową. ORME zawiera większą ilość aktywnych pierwiastków i może mieć silniejsze właściwości katalityczne. Ormus jest łagodniejszy, ale łatwiej dostępny.5. Skąd wiadomo, że produkt zawiera ORME?
Potrzebna jest dokumentacja laboratoryjna (XRF, analiza mikroskopowa), historia procesu produkcji i brak cech charakterystycznych dla preparatów typu koloidalnego (np. przezroczystość).Źródła informacji
Poniższe publikacje i opracowania pochodzą głównie z nurtu literatury alternatywnej, alchemicznej i ezoterycznej. Nie stanowią one źródeł naukowych w rozumieniu akademickim, ale opisują koncepcje związane z monoatomowymi pierwiastkami (ORMUS/ORME), ich hipotetycznymi właściwościami i metodami otrzymywania.
-
David Hudson – Orbitally Rearranged Monoatomic Elements (ORMEs) and Their Applications (prezentacje konferencyjne, zgłoszenia patentowe)
Opis: Podstawowy materiał źródłowy dla koncepcji ORME. Autor przedstawia tezę o istnieniu pierwiastków w stanie monoatomowym oraz metody ich separacji z gleby i minerałów. -
Barry Carter – Ormus: Modern Day Alchemy, CreateSpace Independent Publishing Platform, ISBN: 978-1493625052
Opis: Obszerne opracowanie gromadzące wiedzę, teorie i doświadczenia osób eksperymentujących z Ormus. Uważana za jedną z głównych pozycji opisujących jego rzekome właściwości. -
Michael Ash – White Gold: The Forgotten Metal, Inner Traditions
Opis: Książka łącząca elementy historii, alchemii i duchowości w kontekście „białego proszku złota” jako potencjalnej formy ORMUS. -
Lawrence Gardner – Lost Secrets of the Sacred Ark, HarperCollins, ISBN: 978-0007174774
Opis: Autor podejmuje temat monoatomowego złota w kontekście starożytnych kultur i symboliki duchowej. Zawiera spekulatywne interpretacje roli ORMUS w historii. -
Chris Emmons – Ormus: Elements of ORMUS, ISBN: 978-0983632300
Opis: Praktyczne spojrzenie na metody pozyskiwania Ormus z różnych źródeł, z opisem doświadczeń użytkowników.
Uwaga: Powyższe pozycje należy traktować jako materiały poglądowe. Brakuje obecnie recenzowanych publikacji naukowych, które potwierdzałyby istnienie ORMUS lub jego domniemanych właściwości.
Jeden komentarz
I LIKE IT