Ormus pasją Barrego

Barry Carter z pasji stworzył grupę alchemików, która działa do dziś.

Carter wcześniej zajmował się poprawą komunikacji komputerowej dla aktywistów leśnych w słabo zaludnionym rejonie Oregonu. Był również bibliotekarzem elektronicznym dla naszego BBS i strony internetowej. Zebrałem dokumenty naukowe i prawne wartościowe dla leśników. Zaniepokoił się, że ludzkość niszczy środowisko szybciej, niż sama jest w stanie naprawić. Uważał, że materiały ORMUS mogą pomóc odwrócić ten trend na kilka sposobów. Wiele zalet materiałów ORMUS zależy od rotacji, jaką nadamy im, wprowadzając je na świat.

Historia Barrego i jego pasji

W 1976 roku spotkał człowieka imieniem Jim, który budował głośniki i naprawiał elektronikę. Interesowałem się też wtedy budową głośników. Regularnie szukał Jima i przez lata pracował z nim nad różnymi projektami. W 1986 roku wynalazł generator ozonu, który był znacznie lepszy niż jakikolwiek inny generator ozonu na rynku. Pracował z nim przez kilka lat przy budowie niektórych części do tego generatora ozonu.

Odkrycie Barrego Cartera i Jima

W 1989 roku Barry Carter i jego współpracownik Jim eksperymentowali z użyciem generatora ozonu w celu oczyszczenia stawu w pobliżu jednej z kopalni. Ich celem było usunięcie odpadów poflotacyjnych, jednak wyniki eksperymentu były zaskakujące.

Oprócz efektywnego usuwania zanieczyszczeń Jim zauważył, że na dnie zbiornika zaczęła gromadzić się tajemnicza substancja o nietypowych właściwościach fizycznych. Materiał ten, początkowo przypominający osad mineralny, miał niezwykłą cechę: znikał w błysku światła, gdy był wystawiony na działanie słońca.

Te nieoczekiwane obserwacje skłoniły Cartera i Jima do dalszych badań, które doprowadziły do zidentyfikowania ORMUS jako potencjalnie nowej formy pierwiastków o unikalnych właściwościach.

Kilka razy obserwowałem proces ekstrakcji. Kilka tygodni później, gdy wykonywał jakąś pracę w kopalni, ozon wytrawił o-ring na złączce z PVC, co spowodowało wyciek. Sięgnął w górę, aby dokręcić złączkę, a wyciekający ozon / złoto / woda wskoczył do jego dłoni. Posmakował metalu, zaczął widzieć niebieskie światło i poczuł mdłości. Kiedy otworzył ręce, z wierzchu dłoni wyszły złote włókna. Potem przez około tydzień świecił w ciemności i zostawiał złote odciski palców na wszystkim, czego dotknął. Nazywaliśmy go Goldfinger.

Nieoczekiwane właściwości ORMUS

Po tym, kontakt z Jimem stał się bardzo trudny. Ilekroć do niego dzwonił, osoba, u której mieszkał, mówiła, że ​​się zdrzemnie. W tym czasie pracował nad wprowadzeniem na rynek generatora ozonu. Miał bardzo dobrego klienta w kolejce do zakupu licencji na aplikację ozonu, a jego przyjaciel spóźnił się na spotkanie, ponieważ zasnął i nie mógł się obudzić. Stracił sprzedaż.

Mężczyzna, z którym przebywał, powiedział mu później, że lekarze zdiagnozowali u niego poważne zatrucie ołowiem i arszenikiem. Lekarze powiedzieli, że miał w organizmie czterokrotnie śmiertelny poziom ołowiu i arsenu, kazali mu uporządkować swoje sprawy i „dali” mu dwa tygodnie życia.

Barry Carter wydobywał ormus orme nie tylko z soli.

Po odkryciu materiałów ORMUS Barry Carter rozpoczął analizę ich potencjalnych właściwości. W toku badań zauważył, że ORMUS można pozyskiwać nie tylko z soli morskiej, ale także z różnych naturalnych źródeł, takich jak skały wulkaniczne, gleba oraz woda.

W jednym z eksperymentów współpracownik Cartera, Jim, miał kontakt z substancją wytrąconą z kopalnianych odpadów. Niedługo później doświadczył on nietypowych objawów, które skłoniły zespół badawczy do zastanowienia się nad możliwym oddziaływaniem ORMUS na organizm ludzki.

Carter postanowił poszukać możliwych wyjaśnień w literaturze naukowej i napotkał badania dotyczące wpływu nadtlenku wodoru na detoksykację organizmu. Jego hipoteza zakładała, że ORMUS może wiązać metale ciężkie w organizmie, co potencjalnie mogłoby tłumaczyć nietypowe efekty obserwowane u Jima.

Chociaż badania nad ORMUS nadal pozostają na wczesnym etapie, Carter i jego współpracownicy zasugerowali, że minerały te mogą mieć znaczenie w procesach biochemicznych organizmów żywych.

Coś utrzymywało go przy życiu przez półtora roku z tymi śmiercionośnymi metalami w jego organizmie. Kiedy brał nadtlenek wodoru przez około dwa tygodnie, poczuł się lepiej i przestał cały czas spać. Przestał też mieć psychiczne doświadczenia i rozmawiać z „naukowcami” w swoich snach.

Zaskakujące działanie substancji 

Złoto od dawna było kojarzone z alchemią i tajemniczymi właściwościami energetycznymi. Barry Carter oraz jego współpracownicy zaczęli badać wpływ ORMUS Gold, czyli złota koloidalnego w formie monoatomowej, na różne materiały oraz potencjalne interakcje w organizmach żywych.

W trakcie eksperymentów odkryto, że ORMUS Gold wykazuje nietypowe właściwości fizyczne i chemiczne. Niektóre próbki zachowywały się inaczej niż zwykłe złoto koloidalne – np. mogły przechodzić zmiany w stanie skupienia w nietypowych temperaturach. Te efekty doprowadziły do hipotezy, że złoto monoatomowe może oddziaływać na poziomie kwantowym, co było zgodne z teoriami Davida Hudsona dotyczącymi ORMEs (Orbitally Rearranged Monoatomic Elements).

Barry Carter sugerował również, że ORMUS Gold może potencjalnie wpływać na procesy biologiczne, jednak brakowało szeroko zakrojonych badań naukowych, które mogłyby to potwierdzić. Niemniej jednak temat ten zainteresował nie tylko badaczy alchemii, ale także fizyków zajmujących się materiałoznawstwem i nanotechnologią.

Wnioski z badań nad ORMUS Gold wciąż pozostają przedmiotem dyskusji, a naukowcy nadal badają jego potencjalne zastosowania

Historia i przygody odkrycia ormus orme.

W 1995 roku Barry Carter po raz pierwszy zetknął się z nagraniem wykładu Davida Hudsona, który przedstawił teorię ORMUS. Hudson opisał swoje badania nad materiałami, które według niego miały niezwykłe właściwości fizyczne i chemiczne, sugerując, że mogą one stanowić nieznaną dotąd formę materii.

Po wysłuchaniu tego wykładu Carter zdał sobie sprawę, że informacje prezentowane przez Hudsona pokrywały się z jego wcześniejszymi doświadczeniami i eksperymentami. Postanowił podzielić się tymi odkryciami z Jimem, swoim wieloletnim współpracownikiem. Wspólnie zaczęli analizować dostępne badania oraz testować nowe metody ekstrakcji ORMUS.

W lipcu 1995 roku Carter i Jim wzięli udział w warsztatach Davida Hudsona w Portland. To wydarzenie zainspirowało ich do dalszych badań nad ORMUS oraz do opracowania alternatywnych metod jego pozyskiwania. Wkrótce Jim opracował własne sposoby przekształcania ORMUS w metal i odwrotnie, a także zaprojektował pierwsze pułapki magnetyczne umożliwiające izolację tych pierwiastków z wód naturalnych.

Barry Carter zainicjował współpracę z innymi badaczami, aby lepiej zrozumieć naturę ORMUS i jego potencjalne zastosowania. Odtąd jego celem stało się popularyzowanie wiedzy o tej tajemniczej substancji oraz organizowanie spotkań i konferencji dla osób zainteresowanych jej badaniem.

Od 1995 roku pracował z innymi nad rozwojem teorii dotyczących ORMUS. Te teorie zaczynają się od teorii Hudsona, ale są znacznie bardziej wszechstronne.

Ważne jest, aby to dotarło do świata. Ważne jest, aby nikt nie pozyskiwał żadnej jego części. Generator ozonu Jima jest jednym z kluczy do przemiany tych materiałów, ale istnieje wiele innych.

Praca nad ORMUS ORME

Pracował prawie na pełny etat nad ORMUSami od 1996 roku. Po wzięciu udziału w prezentacji Hudsona w Portland w 1995 roku przepisałem cały wykład i fragmenty warsztatów i umieścił je w Internecie. Na początku 1996 roku otrzymałem od kogoś niekompletny zapis jego wykładu z Dallas, więc dokończył go i umieścił w Internecie. Przeskanował również i poprawiłem patent Hudsona i w tym czasie umieścił go w Internecie.

Współpracował również z Buzzem i Bingą, aby lista WhiteGold została uruchomiona i aktywna od lutego 1996 roku. Od tamtej pory aktywnie uczestniczył w tej liście. Wiele osób na tej liście jest tam, ponieważ zwerbował ich z jego stroną internetową i osobistej korespondencji e-mailowej.

Pracował z Garym, aby uzyskać jego informacje online i pracowałem z większością innych głównych graczy na arenie ORMUS. Wraz z kolegą po raz pierwszy odwiedził Essene w maju 1997 r. I pracowaliśmy nad udostępnienił jego metody mokrej, suchej i gotującej się złotej dla ludzi w Internecie. Pracuję z Jimem od ponad dwudziestu lat i udostępniłem ludziom kilka jego metod ekstrakcji ORMUSów. Jim był oryginalnym wynalazcą koncepcji pułapki magnetycznej.

Pułapki magnetyczne ormus

Pułapki magnetyczne ORMUS to urządzenia opracowane na podstawie badań Jima, a następnie udoskonalone przez Barry’ego Cartera i jego współpracowników. Technologia ta bazuje na teorii, że monoatomowe pierwiastki ORMUS wykazują wrażliwość na pola magnetyczne i mogą być separowane z wody lub gleby za pomocą odpowiednich układów magnetycznych.

Pułapki te składają się zazwyczaj z silnych magnesów neodymowych umieszczonych w sposób umożliwiający indukowanie odpowiedniego pola magnetycznego w cieczy. Proces ekstrakcji ORMUS polega na przepuszczaniu wody (np. z wód źródlanych, oceanicznych lub górskich potoków) przez pułapkę, co umożliwia oddzielenie potencjalnych pierwiastków monoatomowych od reszty zawiesiny mineralnej.

Barry Carter zaprojektował kilka wariantów pułapek, z których najważniejsze to:

Pułapka grawitacyjna – oparta na naturalnym przepływie wody przez pole magnetyczne.

Pułapka przepływowa – wykorzystująca system pomp i filtrów do optymalizacji ekstrakcji ORMUS.

Pułapka elektromagnetyczna – eksperymentalna technologia, w której pole magnetyczne jest kontrolowane dynamicznie za pomocą cewek elektromagnetycznych.

Wstępne badania nad skutecznością pułapek wskazują, że pewne frakcje ORMUS mogą rzeczywiście wykazywać unikalne właściwości magnetyczne, jednak pełne mechanizmy tego procesu wciąż wymagają dalszych badań. Carter zachęcał niezależnych badaczy do testowania i doskonalenia tych metod, podkreślając, że dalsze badania są kluczowe dla pełnego zrozumienia natury ORMUS.

Dzięki jego inicjatywie liczne grupy badawcze i pasjonaci na całym świecie zaczęli eksperymentować z pułapkami magnetycznymi, dzieląc się wynikami w internetowych społecznościach oraz na specjalistycznych forach.

Przemyślenia i podsumowanie – Analiza

Barry Carter odegrał kluczową rolę w badaniach nad ORMUS, łącząc koncepcje alchemiczne z nowoczesnym podejściem naukowym. Dzięki jego pracom i eksperymentom powstały liczne hipotezy dotyczące właściwości pierwiastków monoatomowych, a jego dokumentacja i publikacje pomogły w rozpowszechnieniu tej wiedzy.

Wśród jego najważniejszych osiągnięć można wymienić:

Rozwój technologii ekstrakcji ORMUS – w tym metod mokrych i pułapek magnetycznych.

Propagowanie badań nad ORMUS – dzięki jego zaangażowaniu powstało wiele niezależnych grup badawczych i eksperymentów.

Dokumentacja i analiza przypadków – Carter zbierał dane dotyczące potencjalnych efektów ORMUS i jego zastosowań w różnych dziedzinach, w tym w rolnictwie.

Jego badania i eksperymenty stały się fundamentem dla kolejnych pokoleń badaczy ORMUS. Mimo że wciąż brakuje jednoznacznych dowodów naukowych potwierdzających niektóre teorie, Carter bez wątpienia przyczynił się do poszerzenia naszej wiedzy o tej enigmatycznej substancji.

Obecnie jego prace są kontynuowane przez społeczności naukowe i pasjonatów ORMUS, a jego dorobek pozostaje cennym źródłem informacji dla każdego, kto interesuje się monoatomowymi pierwiastkami.

Choć wiele aspektów ORMUS pozostaje w sferze hipotez, temat ten nadal przyciąga uwagę naukowców i entuzjastów na całym świecie. Badania nad ORMUS są kontynuowane, a nowe technologie mogą w przyszłości pomóc w lepszym zrozumieniu jego właściwości.

Po więcej informacji jak działa ormus i jakie ma właściwości zapraszamy do artykułu.