Interakcje ORMUS z Polami Elektromagnetycznymi: Hipotezy, Eksperymenty i Wątpliwości

Data publikacji: 14 lipca 2025

Nieustannie rosnące zainteresowanie substancjami ORMUS (Orbitally Rearranged Monoatomic Elements) skłania do refleksji nad ich możliwymi interakcjami z polami elektromagnetycznymi. Choć brak recenzowanych badań naukowych potwierdzających te zjawiska, niektórzy badacze i entuzjaści ORMUS, tacy jak David Hudson, przedstawiają szereg hipotez i obserwacji wartym dalszej analizy.

Zainteresował Cię temat ORMUS? Zobacz naszą ofertę
produktów badawczych z kategorii ORMUS.

Wnioski Davida Hudsona i Czynniki Zakłócające

Podczas jednego z wykładów (Tampa, USA, 1995), David Hudson – pionier badań nad ORMUS – wskazywał, że substancje takie jak siarczyny (SO₃), tlenek węgla (CO), tlenek azotu (NO), a także silne promieniowanie ultrafioletowe mogą zaburzać stan wysokiego spinu ORMUS, przekształcając je do stanu niskiego spinu. Jego obserwacje zostały opisane w niepublikowanych materiałach konferencyjnych oraz w transkrypcjach wystąpień dostępnych w archiwach internetowych (źródło: ormusbook.com, arch. 1996).

Według Hudsona, interakcje te mogą prowadzić do dezaktywacji właściwości ORMUS poprzez zmianę ich struktury elektronowej, co skutkuje obniżeniem aktywności chemicznej.

Stan Niskiego Spinu i Interakcje w Ciele Człowieka

Pojawiają się hipotezy, że w organizmie człowieka – szczególnie w obecności tlenku azotu (NO) – ORMUS może przechodzić w stan niskiego spinu. Taki stan cechuje się niższym momentem magnetycznym i zmniejszoną reaktywnością. Brak jednak dowodów potwierdzających, że to zjawisko zachodzi spontanicznie w warunkach biologicznych.

Niektóre kontrowersyjne teorie sugerowały, że interakcje ORMUS z tlenkami azotu mogą generować radioaktywny węgiel 14. Obecnie nie istnieją żadne potwierdzone dane naukowe potwierdzające taką transformację. Węgiel 14 powstaje w atmosferze w wyniku oddziaływań promieniowania kosmicznego i nie jest produktem reakcji chemicznych ORMUS.

Niepotwierdzone relacje o ozonie czy „złotych włóknach w dłoniach” pojawiały się na forach ezoterycznych (np. subtleenergies.com), lecz nie zostały nigdy zweryfikowane naukowo i należy podchodzić do nich z dużą ostrożnością.

Eksperymenty z Polami Magnetycznymi i Efekt Meissnera

W niektórych eksperymentach amatorskich, m.in. opisywanych przez użytkowników forum Subtle Energies, stosowano pułapki magnetyczne do oddzielania ORMUS od wody. Mechanizm miał opierać się na wykluczaniu ORMUS z pola magnetycznego, co przypomina tzw. efekt Meissnera – zjawisko obserwowane w nadprzewodnikach typu II.

Podczas niektórych eksperymentów zgłaszano emisję gazu z roztworu ORMUS w obecności pulsującego pola magnetycznego, interpretowaną jako „gotowanie bez ciepła”. Jednak brak jest jednoznacznych danych potwierdzających ten efekt – są to obserwacje anegdotyczne, niepoparte kontrolowanymi warunkami eksperymentalnymi.

Eksperymenty z Wodą Morską i Zmiany Metaliczności

W jednym z domowych doświadczeń, opisanym przez użytkownika Barry Cartera (subtleenergies.com), susz z wody morskiej eksponowany na działanie UV lub mikrofal miał z czasem zwiększać zawartość metalu, nawet po kilku miesiącach. Te obserwacje stanowią jedynie hipotezę, że ORMUS może przechodzić do stanu bardziej metalicznego w wyniku działania określonych długości fali lub ciepła, ale nie zostały one opublikowane w żadnym recenzowanym czasopiśmie.

Przechowywanie ORMUS i Pole Magnetyczne

Zwolennicy ORMUS często zalecają unikanie przechowywania substancji w pobliżu urządzeń generujących pole elektromagnetyczne, takich jak kuchenki mikrofalowe, Wi-Fi, telefony komórkowe czy silniki elektryczne. Celem jest zachowanie jego domniemanych właściwości „wysokospinowych”, choć nie istnieją potwierdzone badania wskazujące, że codzienne promieniowanie EM wpływa negatywnie na ORMUS.

Rekomendacje te pozostają na poziomie spekulacji i nie mogą być traktowane jako zalecenia medyczne czy technologiczne.

Wnioski i Potrzeba Dalszych Badań

Choć istnieją liczne relacje i spekulacje dotyczące interakcji ORMUS z polami elektromagnetycznymi, aktualny stan wiedzy nie pozwala na jednoznaczne wnioski. Brakuje badań in vitro i in vivo potwierdzających jakiekolwiek z opisywanych zjawisk. Artykuł ma charakter informacyjny i nie stanowi rekomendacji naukowej.

Źródła i literatura:

• Hudson, D. (1995). Orbitally Rearranged Monoatomic Elements – Lecture Series, Tampa, Florida. (materiały niepublikowane, źródło: ormusbook.com, dostęp 2025)
• Barry Carter. Subtle Energies ORMUS Research Collection. https://subtleenergies.com
• Becker, R. O., Selden, G. (1985). The Body Electric. ISBN: 978-0688069711
• Oschman, J. L. (2016). Energy Medicine, 2nd Ed. Elsevier. ISBN: 978-0443062612
• Nature (2020). New Insights into Electromagnetic Fields.