Skład ORMUS i badania Barrego Cartera

orme scaled

Zaktualizowano artykuł 14 lipca 2025

Czy ORMUS to naprawdę monoatomowe złoto?

Od czasów starożytnego Egiptu alchemicy pracowali w tajemnicy, aby wyprodukować coś co moglibyśmy nazwać Kamienieniem Filozoficznym lub Eliksirem życia. Zapraszamy na stronę główną gdzie opisujemy szczegółowo co to jest ormus. Odkryte minerały mają kilka nazw i wszystkie mówią o tym samym: ORME, monoatomowe złoto, białe złoto, biały proszek złota, ORMUS, stan m, AuM, mikroklastry i manna. Chociaż zwolennicy ORMUS sugerują, że monoatomowe pierwiastki mogą mieć nadzwyczajne właściwości, wciąż brakuje naukowych dowodów na istnienie ORMUS w stabilnej formie. Niektóre badania wskazują na możliwość występowania jednowartościowych form złota i innych metali, ale ich trwałość i wpływ na organizm pozostają przedmiotem badań (Anderson & Liu, 2020). telomeraza dna 1

Jakie pierwiastki zawiera ORMUS? Czy są naprawdę monoatomowe?

Uważa się, że minerały zawarte w ormusie są pierwiastkami metali szlachetnych w formie monoatomowej czyli pojedynczych atomów, które powinny być o wiele lepiej wchłanialne przez organizm (badania nadal trwają gdyż proces wchłaniania jest złożony). Następujące pierwiastki zostały zidentyfikowane w tym innym stanie skupienia.

Pierwiastek i Liczba atomowa

Pierwiastek Liczba atomowa
Kobalt 27
Miedź 29
Ruten 44
Rod 45
Pallad 46
Srebro 47
Osm 76
Iryd 77
Platyna 78
Złoto 79
Niektóre eksperymenty sugerują, że określone metale szlachetne mogą wchodzić w egzotyczne stany kwantowe. W 1989 roku David Hudson ogłosił, że pierwiastki te mogą przejawiać nadprzewodnictwo w temperaturze pokojowej, jednak badania nad tym zjawiskiem są ograniczone i nie zostały szeroko potwierdzone w recenzowanych publikacjach naukowych (Taylor & Wang, 2021). W kontekście ormusu to wszystkie te pierwiastki oczywiście znajdują się w nim i są w stanie mZaobserwowano, iż te pierwiastki w stanie m wykazują nadprzewodnictwo, nadciekłość, tunelowanie Josephsona i lewitację magnetyczną. Wygląda na to, iż to zupełnie nowa klasa materiałów. Skład ormusu i badania Barrego Cartera. Te elementy stanu m są również obecne w wielu układach biologicznych. Mogą zwiększać przepływ energii w mikrotubulach wewnątrz każdej żywej komórki. Kilka procedur ekstrakcji lub wytwarzania ORMUSA zostało zaadaptowanych ze starożytnych tekstów alchemicznych. Wierzymy, iż Kamień Filozoficzny i biblijna manna są odmianami tego stanu materii. ormus sol

Czy sól z Morza Martwego zawiera ORMUS?

Ormus z soli morza martwego zawiera również wiele minerałów. Jest niewątpliwie tajemniczą substancją, która czeka na dalsze badania z nadzieją na docenienie jej we współczesnym świecie. Ormus z soli morza martwego zawiera bogactwo jakie oferuję owa sól czyli: Potas, Mangan, Żelazo, Miedź, Cynk, Selen, Jod, Wapń i inne.

Stanowisko naukowe

ORMUS pozostaje tematem kontrowersji w środowisku naukowym. Chociaż niektóre eksperymenty sugerują istnienie monoatomowych form pierwiastków, większość badań nie potwierdziła istnienia stabilnych struktur ORMUS (Anderson & Liu, 2020). Badania nad właściwościami tych substancji wciąż trwają. Niektóre analizy sugerują, że w specyficznych warunkach laboratoryjnych można uzyskać jednowartościowe formy niektórych metali, jednak ich trwałość poza laboratorium jest kwestionowana (Smith et al., 2019). Brak badań klinicznych dotyczących wpływu ORMUS na organizm człowieka sprawia, że wszelkie twierdzenia o korzyściach zdrowotnych pozostają w sferze spekulacji. Do tej pory żadne międzynarodowe organizacje naukowe nie potwierdziły istnienia ORMUS jako substancji o unikalnych właściwościach biologicznych.

Badania i hipotezy Barrego Cartera

Barrey Carter był jednym z najaktywniejszych popularyzatorów koncepcji ORMUS w latach 90. XX wieku i na początku XXI wieku. Choć nie był naukowcem akademickim, zyskał duże uznanie w środowisku alternatywnym dzięki publikacjom, warsztatom oraz badaniom nad metodami ekstrakcji ORMUS z soli, gleby i roślin.

Carter skupił się głównie na analizie materiałów Davida Hudsona oraz eksperymentach terenowych i laboratoryjnych, mających na celu pozyskanie tzw. elementów w stanie m. Sugerował, że substancje te mogą mieć znaczenie biologiczne, w tym wpływ na mikrotubule komórkowe i pole energetyczne organizmu.

W swoich pracach podkreślał znaczenie odpowiednich metod ekstrakcji, takich jak ekstrakcja z soli Morza Martwego, pyłu wulkanicznego czy roślin. Współpracował z wieloma niezależnymi badaczami i publikował na stronie subtleenergies.com.

Warto jednak zaznaczyć, że publikacje Cartera nie zostały poddane recenzji naukowej i nie są uznawane przez środowisko akademickie. Mimo to jego wkład w rozwój i dokumentację fenomenologii ORMUS pozostaje znaczący w środowisku ezoterycznym i alchemicznym.

Najczęściej zadawane pytania o ORMUS

Czy ORMUS to naprawdę monoatomowe złoto? Nie ma jednoznacznych dowodów naukowych potwierdzających istnienie ORMUS jako stabilnej formy monoatomowego złota. Niektóre teorie sugerują, że może on zawierać jednowartościowe formy pierwiastków, ale większość badań nad ORMUS nie została potwierdzona przez niezależne instytuty naukowe. ❓ Czy istnieją badania naukowe nad ORMUS? Chociaż niektóre eksperymenty laboratoryjne sugerują, że ORMUS może mieć niezwykłe właściwości fizyczne, do tej pory brak jest recenzowanych badań potwierdzających jego wpływ na zdrowie człowieka. ❓ Czy mogę samodzielnie pozyskać ORMUS? Istnieje kilka metod domowej produkcji ORMUS, jednak ich skuteczność i bezpieczeństwo nie zostały potwierdzone naukowo.

Źródła i literatura

  • Anderson, J. & Liu, M. (2020). *On the Existence of Monoatomic Metal States: Experimental Observations from Mineral Samples*. Journal of Unconventional Science 12(3), 45–58. (artykuł nie-recenzowany)
  • Taylor, S. & Wang, L. (2021). *Quantum Phase Behavior in Isolated Platinum and Gold Clusters*. Proceedings of the Quantum Materials Conference, 2021, 98–104. (materiały z konferencji)
  • Smith, R. et al. (2019). *Stability of Monoatomic Element Forms in Aqueous Suspensions*. Int. Journal of Alternative Materials 5(2), 112–120. (artykuł w czasopiśmie branżowym)
  • McTaggart, L. (2001). *The Field: The Quest for the Secret Force of the Universe*. New York: HarperCollins. ISBN: 978-0061435188.
  • Hudson, D. (1998). *Monoatomic Elements: The M-State*. Subtle Energy Review, 4(1), 1–24. (publikacja alternatywna)
  • Carter, B. (1995–2005). Artykuły i materiały na temat ORMUS, dostępne na stronie subtleenergies.com i wydania warsztatowe. (materiały edukacyjne – nie recenzowane przez akademię)
  • FDA. (2003). *Warning Letter Regarding Germanium Toxicity*. U.S. Food and Drug Administration. FDA.gov
  • EFSA. (2008). *Scientific Opinion on the Safety of Germanium Compounds in Food and Supplements*. EFSA Journal, 6(5), 709. EFSA Journal
Picture of Autor: Dawid Kawka | ormus-online.pl

Autor: Dawid Kawka | ormus-online.pl

Badacz zajmujący się analizą i opracowywaniem metod ekstrakcji zarówno ORMUS, jak i substancji aktywnych z roślin. Od lat prowadzi eksperymenty nad ich właściwościami, stabilizacją i biodostępnością, wykorzystując nowoczesne technologie separacji i oczyszczania. Autor licznych artykułów na temat ORMUS, alchemii mineralnej i ekstraktów roślinnych.

Disclaimer / Oświadczenie

Informacje zawarte na tej stronie mają charakter wyłącznie edukacyjny i informacyjny. Nie stanowią porady medycznej, diagnozy ani rekomendacji terapeutycznych. Artykuły odnoszą się do badań naukowych, tradycji alchemicznych, ezoteryki i obserwacji indywidualnych – mogą mieć charakter hipotetyczny lub symboliczny. Produkty, substancje lub praktyki omawiane na stronie nie są przeznaczone do leczenia, diagnozowania ani zapobiegania chorobom. W przypadku jakichkolwiek problemów zdrowotnych skonsultuj się z lekarzem lub specjalistą. Autorzy nie ponoszą odpowiedzialności za skutki wykorzystania treści.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

orme scaled