Oko Horusa

Tajemnicze „Oko Horusa” w Starożytnym Egipcie

„Oko Horusa”, nazywane również „Okiem Księżyca” lub „Okiem Ra”, było w starożytnym Egipcie znane jako „Ujat”. Jest to starożytny egipski symbol, który pełnił funkcję amuletu. Uważano, że chroni on przed zazdrością, złymi duchami, niebezpiecznymi zwierzętami oraz chorobami.

Symbol ten często przedstawiany jest w postaci naszyjnika, który stanowi ozdobę. Reprezentuje on królewską moc, uważaną za dar od bogów takich jak Horus czy Ra. „Oko Horusa” jest symbolem związanym ze słońcem, symbolizującym porządek, rygor i doskonałość.

W starożytnym Egipcie naszyjnik z tym symbolem umieszczano na piersi mumii faraona, wierząc, że będzie on chronił zmarłego w zaświatach. Starożytni egipscy artyści tworzyli te amulety z złota, nadając im kształt, który zawierał wizerunki boga Horusa i Ra. Dodatkowo, wkomponowywane były w nie symbole takie jak „Ankh” (symbol życia) oraz „Get”. Inne elementy, takie jak „Sa” i „Augat”, były traktowane jako symbole kosmicznej i uniwersalnej stabilności w epoce faraonów.

Horus w mitologii starożytnego Egiptu

W starożytnym egipskim panteonie, Horus, syn króla Ozyrysa, odgrywa kluczową rolę. Jego ojciec, Ozyrys, został zdradziecko zamordowany przez swojego własnego brata, Seta. W odpowiedzi na ten czyn, Horus podjął się serii zaciekłych bitew przeciwko Setowi, dążąc do pomsty za śmierć swojego ojca.

Podczas tych konfliktów obaj bogowie doznali licznych obrażeń. Jednym z najbardziej znaczących uszkodzeń było zniekształcenie lewego oka Horusa. Jednakże, dzięki interwencji innego bóstwa, znanego jako „Tut”, uszkodzone oko Horusa zostało zastąpione przez „oddats” (niejasne pojęcie, które wymaga dodatkowego wyjaśnienia lub źródła). Dzięki temu Horus odzyskał wzrok. Wspomniane oko stało się symbolem o magicznych właściwościach i jest szeroko rozpoznawalne w kulturze starożytnego Egiptu.

Tajemnica Oka Horusa: Magiczny Amulet Starożytnego Egiptu

Oko Horusa, znane również jako „Wadżet”, jest starożytnym egipskim symbolem ochrony, zdrowia i władzy królewskiej. Legenda głosi, że Horus użył tego oka, by przywrócić życie swojemu ojcu, Ozyrysowi, po tym, jak został on zabity. W starożytnym Egipcie wierzono, że ten symbol posiada niezwykłe moce: wzmacnia wzrok, leczy choroby oczu, chroni przed złymi energiami i zazdrością oraz służy jako opieka dla zmarłych na ich drodze do zaświatów.

Amulety przedstawiające Oko Horusa były noszone w celu zapewnienia zdrowia, pomyślności i nieśmiertelności. Wierzono również, że mają one moc wskrzeszania zmarłych. Współcześnie, ten starożytny symbol jest nadal ceniony i używany jako amulet ochronny przez ludzi z różnych kultur i tradycji religijnych na całym świecie.

Jedno z tradycyjnych zaklęć brzmi: „Oko Horusa strzeże cię, Ozyrys, bóg Zachodu, stoi na twojej straży. Pokona on twoich wrogów, a wszyscy, którzy cię przerażają, staną się twoją częścią.”

W tekstach Al-Nawawisa odnajdujemy zaklęcie numer 64: „Przynoszę ci Oko Horusa, by przynieść radość twojemu sercu.”

Natomiast zaklęcie numer 316 mówi: „Stałem się zniekształconym Okiem Horusa, które zostało utracone w obliczu jego przerażającej potęgi.”

Tajemnice sztuk hermetycznych: Rola Thotha w starożytnym Egipcie

W starożytnym Egipcie Thoth odgrywał kluczową rolę w mitologii, pojawiając się dwukrotnie w kontekście przemiany Horusa. Egipcjanie nazywali swoje bóstwa „Neterami”, co można tłumaczyć jako „Duchy”.

Duch, w kontekście egipskiej mitologii, można rozumieć jako Umysł. Wielu bogów z egipskich legend reprezentuje różne aspekty ludzkiego umysłu, które kształtują naszą rzeczywistość. Thoth, w szczególności, był uważany za uosobienie intelektu. Wierzono, że to on przekazał ludzkości wiedzę w dziedzinach takich jak nauka, matematyka, muzyka czy alchemia. W mitach opisano, jak intelekt, reprezentowany przez Thotha, wspierał podświadomy umysł (symbolizowany przez Izydę) w stworzeniu złotego fallusa – ojca Horusa. Później to Thoth przywrócił oko Horusa, nadając mu także „trzecie oko” – symbol wewnętrznej percepcji.

Egipcjanie głęboko ceniąc intelekt, uważali go za most między fizycznym doświadczeniem a wewnętrzną boskością. Ta idea przekształciła się w filozofię i naukę, które z czasem zostały nazwane sztukami hermetycznymi i alchemią.

Tajemnice alchemii: Złoto i jego boska esencja

Alchemia, dawna nauka przekształcania surowców w cenne substancje, opiera się na podziale dowolnego materiału na trzy podstawowe składniki. Niezależnie od pochodzenia materiału, alchemicy za każdym razem wyodrębniali te same trzy produkty: olej, spirytus (alkohol) i sól alkaliczną. W tej triadzie olej symbolizował Duszę, spirytus – Duch, a sól alkaliczna – Ciało.

Olej, reprezentujący Duszę, był uważany za esencję danego przedmiotu, stąd pojęcie „olejki eteryczne” (esencje roślinne). Dla alchemików, zdolność do wyodrębnienia i wykorzystania Duszy i oleju z doskonałych, nieśmiertelnych przedmiotów pozwalała na połączenie z ich świadomością i włączenie jej do własnej. W ten sposób można było przywrócić ludzką świadomość, wzbogacając ją o nieśmiertelną esencję.

Złoto, metal kojarzony z Słońcem, uważano za nieśmiertelny składnik Ziemi. Jego niezwykłe właściwości, takie jak niechęć do łączenia się z innymi metalami, niezmienność i blask, sprawiały, że był postrzegany jako wyraz boskości. Dla alchemików i starożytnych Egipcjan, złoto reprezentowało doskonałą świadomość, połączenie z całością. Wierzyli, że wplecenie esencji złota w ludzką świadomość pozwoli jej błyszczeć boskim blaskiem.

Alchemiczne tajemnice Złotego Oleju

Filozofia alchemiczna głosi, że każda substancja składa się z trzech elementów: Duszy, Ducha i Ciała. W tej koncepcji każdy materiał, w tym złoto, zawiera w sobie olej, który jest uważany za jego Duszę. W praktyce alchemicznej, ekstrakcja oleju ze złota i połączenie go z białym winem nadaje temu winu głęboką czerwień.

W starożytnym Egipcie, ten eliksir, nazywany Czerwonym Ale, był podawany kandydatom na faraonów w obrzędach inicjacyjnych. Uważano, że spożywanie tej esencji otwierało Oko Horusa, umożliwiając jednostce wgląd w wieczne tajemnice i połączenie z boskością. Faraon, co w tłumaczeniu oznacza „Wielki Dom” lub „Świątynia”, był uważany za przebudzoną osobę, w której mieszkała boskość.

Esencja złota, symbolizująca słońce i boską jaźń, była kluczowa dla prawdziwego bytu faraona. Jeśli esencja ta była obecna w złocie, można ją było wchłonąć i stać się jednym z nią, podobnie jak w sakramencie komunii.

Podsumowanie

Alchemia, dziedzictwo przekazane przez starożytnych Egipcjan (i nie tylko), pozwala na zrozumienie procesu tworzenia złotego oleju. Dzięki esencji złota możliwe jest stymulowanie naszej szyszynki, nazywanej też trzecim okiem, co prowadzi do przebudzenia wewnętrznego Horusa – władcy, faraona i jaźni, która łączy wewnętrzne i zewnętrzne aspekty duszy. Urodzony z boskiego źródła, odnowiony przez intelekt i prowadzony przez świadomość, człowiek staje się nosicielem boskiego światła. Esencja ta jest również znana jako Ormus, czyli ORME, pochodzący z pyłu wulkanicznego lub gleby. Aby dowiedzieć się więcej, zapraszamy do zapoznania się z dodatkowymi materiałami dostępnymi w powyższym linku.