Zaktualizowano artykuł 11 października 2024
Spagyria – Gałąź Alchemii Poświęcona Zdrowiu
Spagyria to dziedzina alchemii skoncentrowana na zdrowiu, z głównym naciskiem na królestwo roślin. Metoda ta czerpie inspirację z nauk Paracelsusa, wybitnego lekarza pochodzenia szwajcarsko-niemieckiego z lat 1493-1541.
Termin „Spagyria” prawdopodobnie został ukuty przez Paracelsusa. Odzwierciedla on filozofię alchemiczną, którą można streścić za pomocą aksjomatu „Solve et Coagula” (rozpuszczaj i łącz). Nazwa pochodzi z języka greckiego: „Spao” (oddzielam) i „Ageiro” (łączę).
Główna praca w spagyrii polega na rozdzieleniu różnych składników rośliny, a następnie oczyszczeniu jej z nieczystości nabytych podczas jej życia. Po tym procesie składniki te są ponownie łączone, co pozwala uwolnić pierwotną energię rośliny. Produkty takie jak eliksiry, kamienie czy kwintesencje, jeśli są odpowiednio przygotowane, mogą stać się potężnymi środkami leczniczymi, dostosowanymi do potrzeb konkretnej osoby.
Geneza Spagiryki
Uważa się, że to Paracelsus, lekarz-alchemik z początku XVI wieku, jest twórcą terminu „spagyria”. Jednakże kwestia ta nie jest jednoznaczna, gdyż spagyria jest głęboko zakorzeniona w tradycji alchemicznej. Nie jest to zupełnie nowy wynalazek, ale raczej adaptacja i rozwinięcie terapeutycznego wymiaru alchemii. Paracelsus podkreślał, że głównym celem alchemii jest medycyna, co zdaje się być zapomniane przez współczesnych mu alchemików, niezaznajomionych ze spagyrią. Według Paracelsusa, alchemia nie polega na tworzeniu złota czy srebra, ale na wytwarzaniu Suwerennych Esencji i ich wykorzystywaniu w leczeniu. Takie podejście nie oznacza porzucenia poszukiwań Kamienia Filozoficznego, ale raczej inny sposób postrzegania Uniwersalnej Medycyny (która jest synonimem Kamienia Filozoficznego). Chociaż kontekst i język się zmieniają, idea pozostaje niezmienna.
Filozofia Spagiryki
W doktrynie alchemicznej zakłada się, że wszystkie istniejące rzeczy wywodzą się z jednego źródła. Dla alchemików tym pierwotnym, twórczym źródłem jest słońce, a wszystko istnieje dzięki jego energii. Głównym celem medycyny alchemicznej jest odkrycie metody koncentracji tej twórczej i odnawiającej energii w lekarstwie. Im bliżej pierwotnego źródła znajduje się remedium, tym potężniejsze jest jego działanie. Natomiast im bardziej specyficzny i dostosowany jest środek do konkretnej potrzeby, tym słabszy staje się, ale jednocześnie jest bardziej przyswajalny. Znalezienie równowagi między skutecznością a delikatnością stanowi wyzwanie dla terapeutów. Stąd Paracelsus twierdził, że „lekarstwo w pewnych okolicznościach może stać się trucizną, podczas gdy trucizna, w odpowiedniej dawce, może stać się lekarstwem”.
Spagirysta, dążący do stworzenia uniwersalnej medycyny, stara się tworzyć lekarstwa o jak największej mocy i uniwersalności, uwzględniając jednocześnie konkretne okoliczności. W praktyce leki spagiryczne są zestawem specyficznych środków dostosowanych do konkretnych potrzeb pacjenta. Celem jest stworzenie stosunkowo uniwersalnego lekarstwa, które będzie skuteczne, nie szkodząc jednocześnie pacjentowi. Paracelsus opisywał nawet recepturę Kamienia Filozoficznego – niezwykle potężnego lekarstwa o szerokim spektrum działania – które przywróciło zdrowie umierającej osobie, która nagle odzyskała młodość, w tym nowe włosy, paznokcie, zęby oraz cykl menstruacyjny.
Droga sucha kontra droga mokra w spagyrii
W spagyrii wyróżniamy dwie główne metody pracy: suchą i mokrą. Odnoszą się one do różnych sposobów pozyskiwania i wykorzystywania twórczej energii, która ożywia przygotowywane lekarstwa. Ta energia jest obecna we wszystkim, co nas otacza, a całe stworzenie, będąc ciągłym procesem, nieustannie dostarcza tej energii Ziemi.
Droga sucha polega na zbieraniu i utrwalaniu czystej energii, która manifestuje się w naturalnych zjawiskach, takich jak deszcz, rosa czy światło. Jest to metoda bezpośrednia i mocna, która może wymagać od osoby praktykującej pewnej odwagi, choć nie jest koniecznie ryzykowna.
Z kolei droga mokra polega na poszukiwaniu energii życiowej w organizmach, które są wynikiem ewolucji stworzenia, takich jak rośliny. Alchemik zazwyczaj czerpie surowce z trzech tradycyjnych królestw przyrody.
Przykładowo, prace z rosą reprezentują metodę suchą, podczas gdy prace z roślinami są charakterystyczne dla metody mokrej. W praktyce wiele metod wytwarzania leków spagirycznych łączy obie te ścieżki na różnych etapach procesu. Chociaż wiele prostych metod przygotowywania remediów spagirycznych opiera się głównie na procesie mokrym, niektóre z nich mogą wzbogacać się o elementy charakterystyczne dla metody suchej, dodając specyficzny charakter gotowym preparatom.
Spagyria: Połączenie uzdrawiania i rozwoju duchowego
Spagyria jest powszechnie uważana za naturalną metodę leczenia ciała. W alchemii natomiast skupia się na uzdrawianiu duszy, dążąc do głębokiego duchowego przebudzenia.
Jednak uproszczone postrzeganie tych dziedzin jako oddzielnych miałoby w sobie coś z zaprzeczenia. W rzeczywistości spagyria i alchemia są ze sobą ściśle powiązane, prezentując różne aspekty tej samej całości. Spagyrista często skupia się na medycynie roślinnej, wykorzystując alkohol do leczenia różnorodnych dolegliwości, zarówno błahych, jak i poważniejszych. Z kolei alchemik, zdaje się być bardziej zaabsorbowany abstrakcyjnymi poszukiwaniami, dążąc do odkrycia głębszego sensu życia. Niemniej jednak, zarówno spagyrista, jak i alchemik, w pewnych momentach mogą się spotkać, na przykład degustując eliksir czy opiekując się chorym, dostrzegając wtedy, jak blisko ich praktyki są ze sobą związane.
W dzisiejszych czasach, kiedy medycyna holistyczna staje się coraz bardziej popularna, przyjęło się uważać, że zdrowie ciała i duszy są nierozerwalnie ze sobą połączone. Osobiście uważam, że tajemnice życia można odkryć poprzez zrozumienie zdrowia fizycznego. Jest to bardzo konkretne podejście, różniące się od mistycznych czy religijnych praktyk ascetycznych, ale jednocześnie typowe dla alchemii z jej pragmatycznym podejściem, które charakteryzuje wielu alchemików (nawet tych, którzy nie dążą do stworzenia złota).
Proces tworzenia lekarstwa spagirycznego
Lekarstwo spagiryczne powstaje poprzez specyficzny proces, którego celem jest uwolnienie głębokiej energii życiowej rośliny. Chociaż spagiryczne eliksiry zazwyczaj bazują na roślinach, ich głównym zadaniem jest wydobycie i wykorzystanie specyficznych właściwości rośliny w jej najczystszej i najmocniejszej formie do celów leczniczych.
W skrócie, proces ten polega na oddzieleniu (z greckiego „spao”) składników rośliny, aby następnie oczyścić je i uwolnić ich ukrytą energię. Po tym etapie składniki te są ponownie łączone (z greckiego „ageiro”), co pozwala na pełne wyrażenie ich terapeutycznych właściwości.
Ostatecznym krokiem jest przekształcenie eliksiru w formę, która jest łatwo przyswajalna i dostosowana do konkretnych potrzeb pacjenta, na przykład poprzez odpowiednie rozcieńczenie.
