Fotografia Kirlianowska

Czym jest fotografia Kirlianowska ?

Fotografia Kirlianowska to sposób na tworzenie obrazów wyładowań koronalnych wokół obiektu. Wyładowanie koronowe to wyładowanie elektryczne spowodowane jonizacją gazu lub płynu otaczającego obiekt. Wyładowania te często wyglądają jak pole energetyczne lub aureola wokół obiektu, więc niektórzy ludzie uważają zdjęcia Kirlianowskie za rodzaj fotografii aury

Aby uzyskać efekt aureoli, fotograf kładzie przedmiot na naelektryzowanej kliszy fotograficznej lub papierze. Kiedy prąd elektryczny o wysokim napięciu przepływa przez tę płytę lub papier, tworzy wyładowanie koronowe (czasami nazywane wyładowaniem gazowym) w powietrzu wokół obiektu. „To zdjęcie, ale nie używasz aparatu” — mówi fotograf Charlie Watts. — Robisz odcisk kontaktowy. Nie potrzebujesz obiektywu ani korpusu aparatu”.

Początki fotografii Kirlianowskiej.

Fotografia i elektryczność były nowymi, ekscytującymi technologiami w XIX wieku, a wielu wynalazców i eksperymentatorów połączyło je. Ciekawi, co się stanie, gdy te technologie spotkają się, położyli ręce, liście lub inne przedmioty na płytach fotograficznych i eksperymentowali z podłączeniem metalowych płyt do źródła zasilania. Te wstępne wyniki nazwano elektrografią.

W 1939 roku rosyjski wynalazca Siemion Kirlian i jego żona Walentyna zobaczyli coś nowego i fascynującego. „Obserwowali pacjenta w szpitalu, który był leczony za pomocą generatora elektrycznego”, mówi fotograf aury Jamie Conkin. „Kiedy elektrody zostały umieszczone blisko skóry pacjenta, pojawiła się neonowa poświata”. Incydent zainspirował Kirlianów do próby uchwycenia blasku elektryczności w aparacie. Ze względu na ich pracę, te przypominające aurę obrazy stały się później znane jako fotografia Kirlianowska.

Fotografia

Użyj fotografii Kirlianowskiej do tworzenia obrazów fotograficznych o wysokim napięciu.
Fotografia Kirlianowska, znana również jako elektrofotografia, to sztuka rejestrowania wyładowań koronalnych. Dowiedz się, jak tworzyć psychodeliczne obrazy na kliszy fotograficznej, bez konieczności używania aparatu.

Kirlianowskie zdjęcie dłoni osoby

Podczas swoich eksperymentów Kirlian położył rękę na naelektryzowanej płycie fotograficznej . W rezultacie powstał obraz elektrograficzny, który przedstawiał jego dłoń w czymś, co wyglądało na wibrującą, pulsującą energię — elektryczne wyładowanie koronalne w powietrzu wokół dłoni. Kirlianie wymyślili, jak tworzyć obrazy przypominające aurę bez aparatów i kliszy fotograficznej. Potrzebowali tylko płyty wyładowczej, pola elektrycznego i źródła wysokiego napięcia. (Przechwytywanie obrazów Kirlianowskich wymaga użycia prądów elektrycznych, więc postępuj ostrożnie.)

Fotografia Kirlianowska i wierzenia nadprzyrodzone.

Po tym, jak Semyon i Valentina Kirlian opracowali swoją technikę, promowali ją jako narzędzie diagnostyczne i twierdzili, że obrazy wytwarzane przez ich elektrografy pokazują aurę, siłę życiową lub stan emocjonalny podmiotu.

„Istnieje słynna fotografia liścia, którą zrobili, gdzie liść jest rozdarty na pół, ponownie sfotografowany i nadal można zobaczyć cały liść” – mówi Watts. „Stąd wzięło się wiele mistycznych aspektów, ale tak naprawdę zawartość wilgoci.” Kirlianie stali się bardziej znani w USA w 1970 roku dzięki książce Lynn Schroeder i Sheili Ostrander Psychic Discoveries Behind the Iron Curtain , która stała się popularna wśród entuzjastów New Age.

Twierdzenia Kirlianów, że fotografia może być oknem na sprawy duchowe, miały duży precedens. „Słynni ludzie, tacy jak Sir Arthur Conan Doyle, odbywali te spotkania, aby dokumentować duchy i zjawiska paranormalne” – mówi Watts. „Około lat 80. XIX wieku więcej osób miało dostęp do aparatów i każdy mógł robić zdjęcia. Nastąpił ogromny boom na fotografię paranormalną”. Kiedy Kirlianie przeprowadzili swój eksperyment w 1939 roku, a Schroeder i Ostrander spopularyzowali swoją pracę wśród zachodniej publiczności, istniejąca kultura wokół okultyzmu wywindowała ten styl fotografii do popularności.

„Teraz wszystko można dość łatwo wytłumaczyć” – mówi Watts o duchach i innych zjawiskach, które kiedyś uważano za zaludnione wczesną fotografię .

Medycyna głównego nurtu nie uznaje fotografii Kirlianowskiej za narzędzie diagnostyczne, a obrazy wyładowań koronalnych różnią się w zależności od wilgotności, rodzaju uziemienia elektrycznego i łączności. Jednak nawet jeśli nie ujawniają rzekomej bioenergii żywych istot, obrazy i efekt korony są nadal piękne.

Stwórz własną sztukę inspirowaną efektem Kirliana.

Możesz tworzyć własne obrazy elektrofotograficzne z łatwymi do znalezienia materiałami i odpowiednią przestrzenią. „Potrzebujesz ciemnej przestrzeni bez światła słonecznego, aby móc kontrolować światło” – mówi Conkin. Jeśli używasz papieru fotograficznego, który zostanie naświetlony w kontakcie ze światłem, pracuj w ciemni.

Kiedy masz odpowiednie warunki oświetleniowe, ustaw papier fotograficzny i sposób na przepuszczenie przez niego prądu.

„Potrzebujesz przewodnika, który dotyka obiektu, który próbujesz sfotografować, czyli dotyka folii. Przewodnik przechodzi przez obiekt do oddzielnego przewodnika, który przesyła prąd elektryczny przez folię” – mówi Conkin. Około 75 kHz powinno być wystarczające do stworzenia obrazów Kirlianowskich. Uważaj, aby nie porazić się podczas pracy z materiałami przewodzącymi lub zasilaczem wysokiego napięcia.

Ponieważ wilgotność, łączność i uziemienie zmieniają wygląd wyładowania koronowego, można również manipulować tymi zmiennymi, aby tworzyć różne rodzaje obrazów inspirowanych Kirlianem. Mokra powierzchnia będzie wyglądać inaczej niż sucha, a mocne napięcie da inny wynik niż na słabszej.

Nie kładź rąk ani innych części ciała na naelektryzowanych płytach podczas robienia zdjęć Kirlianowskich. Sam Siemion Kirlian doświadczył wielu poparzeń elektrycznych podczas swoich eksperymentów, więc zachowaj ostrożność. Ponieważ fotografia Kirlianowska polega na wystawieniu obiektu na działanie impulsu wysokiego napięcia, należy używać obiektów nieożywionych, a nie ludzi lub zwierząt.

Możesz znacznie bezpieczniej symulować efekty fotografii Kirlianowskiej w programie Adobe Photoshop, dodając efekt halo i korekty koloru, nasycenia i odcienia .

Obrazy Kirlianowskie wciąż intrygują publiczność. Możesz ich użyć, aby pokazać kontury obiektów i przypominające aurę elektryczne korony wokół nich. „Teraz jest to bardziej praktyka artystyczna”, mówi Watts. „To piękne fotografie. Wiele razy te naelektryzowane obiekty będą wyglądały jak kosmos”.

Inne techniki fotografowania energii: porównanie fotografii Kirlianowskiej, termografii i fotografii UV

Współczesna fotografia oferuje wiele technik pozwalających na zarejestrowanie i wizualizację energii. Fotografia Kirlianowska, termografia i fotografia UV to tylko niektóre z nich, a każda z tych technik ma swoje unikalne zastosowania, zalety i wady. W niniejszym rozdziale porównamy te trzy techniki, skupiając się na ich podobieństwach, różnicach i zastosowaniach w różnych dziedzinach nauki i sztuki.

Fotografia Kirlianowska

Jak wcześniej wspomniano, fotografia Kirlianowska polega na zarejestrowaniu wyładowań koronalnych, które tworzą się wokół obiektów, gdy są wystawione na działanie wysokiego napięcia elektrycznego. Technika ta wykorzystuje naelektryzowaną płytę fotograficzną lub papier i prąd wysokiego napięcia, aby uwidocznić niejako „aure” wokół fotografowanego obiektu. W rezultacie uzyskuje się piękne i intrygujące obrazy przypominające kosmos.

Termografia

Termografia to technika fotografowania ciepła emitowanego przez obiekt, przy użyciu kamery termowizyjnej. Ta metoda pozwala na zarejestrowanie rozkładu temperatur na powierzchni obiektu, co jest reprezentowane za pomocą kolorów na zdjęciu termograficznym. Im jaśniejszy kolor, tym wyższa temperatura w danym obszarze. Termografia jest wykorzystywana w wielu dziedzinach, takich jak medycyna, nauki przyrodnicze, przemysł czy budownictwo.

Fotografia UV

Fotografia UV polega na rejestrowaniu promieniowania ultrafioletowego odbitego lub emitowanego przez obiekt, za pomocą specjalnej kamery UV. Ta technika pozwala na uzyskanie szczegółowych informacji na temat obiektów, które są niewidoczne dla ludzkiego oka. Fotografia UV znajduje zastosowanie w naukach takich jak astronomia, biologia, geologia, medycyna czy sztuka, a także w dziedzinach takich jak ochrona środowiska, badanie materiałów czy kryminalistyka.

Porównanie technik

Podobieństwa:

Wszystkie trzy techniki pozwalają na wizualizację niewidocznych dla ludzkiego oka zjawisk związanych z energią lub promieniowaniem.
Techniki te mają zastosowanie zarówno w dziedzinach naukowych, jak i artystycznych.

Każda z tych technik wymaga specjalistycznych narzędzi i sprzętu do uzyskania odpowiednich obrazów.

Różnice:

1. Fotografia Kirlianowska rejestruje wyładowania koronalne, termografia rejestruje ciepło emitowane przez obiekty, a fotografia UV rejestruje promieniowanie ultrafioletowe.
2. Fotografia Kirlianowska jest często kojarzona z aspektami mistycznymi i duchowymi, podczas gdy termografia i fotografia UV mają bardziej naukowe i praktyczne zastosowania.
3. W termografii i fotografii UV obrazy są zwykle bardziej analityczne i precyzyjne, podczas gdy fotografia Kirlianowska ma bardziej artystyczny i abstrakcyjny charakter.

Zastosowania:

1. Fotografia Kirlianowska jest często stosowana w kontekście artystycznym, badając estetyczne aspekty wyładowań koronalnych i ich wpływ na odbiorcę.
2. Termografia ma szerokie zastosowanie w medycynie (np. diagnozowanie stanów zapalnych), przemyśle (np. wykrywanie wadliwych elementów), budownictwie (np. wykrywanie mostków termicznych) czy naukach przyrodniczych (np. badanie rozmieszczenia temperatur w środowisku naturalnym).
3. Fotografia UV jest wykorzystywana w badaniach naukowych, takich jak analiza składu chemicznego próbek, badanie właściwości materiałów, ochrona środowiska czy kryminalistyka (np. analiza dowodów na miejscu zbrodni).

Podsumowanie

Fotografia Kirlianowska, termografia i fotografia UV to trzy różne techniki pozwalające na wizualizację energii w różnych formach. Każda z tych technik ma swoje unikalne zastosowania, a ich wybór zależy od celów badania, dostępności sprzętu i preferencji artystycznych. Chociaż istnieją pewne podobieństwa między tymi technikami, to każda z nich cechuje się specyficznym charakterem i zastosowaniami, które sprawiają, że odgrywają ważną rolę w dziedzinie fotografii energetycznej.