Pranajama co to ?

Co to znaczy pranajama ?

Pranajama to system technik służących do okiełznania i manipulowania uniwersalną energią znaną jako prana . Jest to integralny aspekt jogi, często włączany do praktyki asan lub używany jako wstępny krok do medytacji.

Termin ten wywodzi się z kilku korzeni sanskrytu; prana oznacza „siłę życiową”, yama oznacza „kontrolę”, a ayama oznacza „rozszerzenie” lub „rozszerzenie”. Oddech symbolizuje pranę, a pranayama może być rozumiana jako metody rozszerzania i rozszerzania energii siły życiowej poprzez świadomą kontrolę oddychania.

Pranayama pojawia się w wielu najwcześniejszych pismach indyjskich, w których szczegółowo opisano wiele celów. Praktykę można stosować do oczyszczenia, osiągnięcia wyzwolenia, skupienia umysłu, uspokojenia ciała. Również stosowana jest jako dodatek do innych technik, takich jak śpiewanie mantr i medytacja.

Pranayama jest również czwartą gałęzią systemu ashtanga Patańdżalego, wybitnej ośmioramiennej ścieżki jogi. Według Joga Sutr Patańdżalego, pranajama jest praktyką przygotowawczą. Wymaganą przed bardziej zaawansowanymi technikami pratjahary (wycofania zmysłów), dharany (koncentracji) i dhjany (medytacji), prowadzącą do ostatecznego stanu samadhi (oświecenia).

 Czym jest Pranayama

Doświadczenia życiowe mogą powodować stagnację w naszym systemie, przez co ta energia zostaje zablokowana. Kiedy prana słabnie lub buduje się w niezrównoważony sposób, doświadczamy zmęczenia, letargu i braku kierunku. Może to być odczuwane jako ogólne uczucie niskiego poziomu energii, ale jest również rozumiane jako podstawowa przyczyna choroby.

W jodze pranę symbolizuje oddech, narzędzie, dzięki któremu można nią sterować, manipulować nią i nią poruszać. Przez tysiące lat jogini opracowali techniki pracy z tym systemem energetycznym poprzez praktykę pranajamy, jako środka kultywowania równowagi i dobrego samopoczucia w ciele i umyśle.

Yoga i Pranajma

Pranayama wykorzystuje celową kontrolę oddechu w celu rozszerzenia i rozszerzenia energii życiowej siły życiowej. Pranayama nie tylko ma potencjał uspokojenia umysłu, ale praktyka ma dalekosiężne korzyści fizjologiczne. Takie jak zwiększona zmienność rytmu serca, lepsze nasycenie tlenem i ogólne przywrócenie równowagi układu nerwowego.

Chociaż prana działa w ciele subtelnym znanym jako pranamaya kosha (złożona sieć kanałów i wirów odrębnych od ciała fizycznego), przenika i wpływa na wszystkie pięć koshas lub powłok jaźni.

Uważa się, że Prana podróżuje ścieżkami zwanymi nadis . Chociaż mówi się, że w pranamaya kosha istnieje 72 000 takich kanałów, pranayama skupia się na trzech podstawowych nadi; ida , pingala i sushumna, odpowiadające odpowiednio lewej, prawej i środkowej linii ciała.

Kanały te zbiegają się w różnych energetycznych wirach znanych jako czakry, a energetyczne zamki ( bandhy ) i pieczęcie ( mudry ) mogą być używane jako dodatek do pranajamy jako środek poruszania, blokowania i uszczelniania prany.

Hathajogapradipika jest jednym z pierwszych tekstów zawierają szczegółowe opisy technik pranayama tym suryabheda, Ujjayi, sitkari, Sitali, Bhastrika, bhramari, murcha i plavini , każdy z własnymi korzyściami szczególnych. Gheranda Samhita później dodał Sahita i kevali do tej listy. Cztery dostrzegalne etapy pranajamy to:

• Puraka (wdychanie)
• Antara Kumbhaka (uważna pauza po wdechu)
• Rechaka (wydech)
• Bahya Kumbhaka ( uważna pauza po wydechu)

Kumbhak lub zatrzymanie oddechu jest uważane za bardziej zaawansowaną technikę, której nie należy praktykować, dopóki praktykujący nie opanuje innych form pranajamy.