Zaktualizowano artykuł 6 kwietnia 2023
Równoległe życie w śpiączce. Czy kiedykolwiek obudziłeś się ze snu tak pozornie rzeczywistego, że żałujesz przebudzenia, a może nawet kwestionujesz rzeczywistość? Jedna z tych zadumy, która zostaje z tobą przez resztę dnia lub na nadchodzące tygodnie? Sen, który pozostawia cię w stanie niewysłowionej nostalgii?
Ale co, jeśli ten sen był tak realistyczny, że wprowadził cię w stan depresji. Zastanawiając się, czy jest bardziej realny niż ta rzeczywistość? Dzieje się tak często w przypadku ludzi, którzy przeżyli kolejne życie, będąc w śpiączce. Po utracie przytomności lub podczas NDE. Ludzie którzy wracają z przekonaniem, że znaleźli dowód na życie pozagrobowe lub inną rzeczywistość poza nią.
Te NDEs mogą dodać warstwę zamętu do egzystencjalnych pytań życiowych. Dlaczego tu jesteśmy, jak się tu znaleźliśmy i co się dzieje po śmierci. Lub w niektórych przypadkach mogą dodać warstwę jasności.
Temat ten stał się tematem masowo popularnych książek, filmów i programów, chociaż naukowcy debatują nad zasadnością takich doświadczeń. Odpisując je jako halucynacje narkotyczne lub produkt intensywnego, długotrwałego snu. Często jednak subiektywny i przekonujący charakter tych doświadczeń zmusza niewierzących do zakwestionowania tego, co kiedyś uważali za święte.
I właśnie w tych historiach zaczynamy kwestionować podstawy naszej własnej świadomej rzeczywistości.
Wstrząsy mózgu i dziwne historie ze śpiączki
Na Reddicie krąży popularna historia o doświadczeniu studenta, który stracił przytomność. I choć trudno jest zweryfikować autentyczność opowieści, istnieje wiele anegdot w odpowiedziach od osób, które doświadczyły podobnych zjawisk w stanie nieświadomości.
Często te relacje skutkują dziwacznymi zniekształceniami czasu dla doświadczającego, w którym mijają lata, gdy w rzeczywistości byli nieprzytomni tylko przez kilka minut. To samo rozciągnięcie może nastąpić pod narkozą, w snach i podczas intensywnych podróży psychodelicznych. Pozostawiając podmiot zdezorientowany podczas reanimacji, kwestionujący sens rzeczywistości i samego czasu.
Zjawisko to jest zwykle wyjaśniane, gdy nasz umysł wypełnia narrację snu wspomnieniami, które wydają się żywe. Ale doświadczenie tego użytkownika Reddita zatytułowane A Parallel Life / Awoken By A Lamp. Opisuje jego doświadczenie przeżywania dekady innego życia, w tym narodzin i wychowania dwójki dzieci.
Użytkownik Reddita powiedział, że podczas swojego ostatniego semestru na studiach został znokautowany przez piłkarza trzy razy większą od jego wagi. Nieprzytomny spotkał kobietę, był szczęśliwym małżeństwem i doświadczył narodzin dwójki dzieci. Codziennie wchodził do pokoi swoich dzieci i spędzał z nimi czas przed wyjściem do pracy. Miał świetną pracę, piękny związek z żoną i szczegółowe emocjonalne wspomnienia łączące go z tą rodziną.
Ale pewnego dnia zauważył, że lampa w jego domu wygląda dziwnie – była odwrócona i po prostu wyglądała. Spędził kolejne dni na kanapie, wpatrując się w lampę, próbując dowiedzieć się, dlaczego wyglądała tak, jak wyglądała. Przestał jeść, pić, a nawet korzystać z łazienki. Jego żona zmartwiła się i przyprowadziła kogoś do domu, aby z nim porozmawiać. Zanim zabrała dzieci do domu swojej matki, ponieważ była tak zdenerwowana. Potem zdał sobie sprawę, że lampa nie była prawdziwa, podobnie jak dom, żona czy dzieci. Nagle obudziły go głosy, krzyki i policjant, który zabrał go i wrzucił do samochodu, by jechał do szpitala.
Minęły zaledwie minuty, ale w stanie nieprzytomności trwała cała dekada życia. Spędził kilka następnych lat w stanie depresji, próbując poradzić sobie z utratą rodziny, którą uważał za prawdziwą i rzeczywistość znacznie mniej przyjemną niż ta, w której wierzył, że żył. Typowy przypadek nazywany równoległe życie w śpiączce.
Historie pacjentów ze śpiączką – równoległe życie w śpiączce
Wspomnianą historię można opisać w terminach medycznych jako konfabulację; zaburzenie pamięci, definiowane jako tworzenie sfabrykowanych, zniekształconych lub błędnie zinterpretowanych wspomnień o sobie lub świecie, bez świadomej intencji oszukania.
To dość podstawowa definicja z punktu widzenia materializmu, ale niekoniecznie wyjaśnia. Dlaczego te doświadczenia mają tak głęboki wpływ na czyjeś pojmowanie rzeczywistości i dlaczego skutki emocjonalne mogą być tak ciężkie. Czy to dlatego, że często wynika z głęboko zakorzenionych pragnień lub projekcji osoby, którą chcą być w życiu? A może mogą to być wspomnienia z poprzedniego życia?
Podobny scenariusz nazywany równoległe życie w śpiączce rozegrał się z Anglikiem o imieniu Alpha Kabeja . Pewnego dnia Kabeja jechał na rowerze przez Londyn, kiedy nagle uderzyła go furgonetka z wystarczającą siłą, by wytrącić jego mózg z miejsca w czaszce. Spędził trzy tygodnie w śpiączce wywołanej medycznie, zanim wrócił z konfabulowanymi wspomnieniami.
Kabeja doszedł do siebie, mając wrażenie, że wraca do domu po udanej rozmowie kwalifikacyjnej, w której zaproponowano mu pracę jako asystent dyrektora operacyjnego MI5 – angielskiej agencji tajnych służb. Wierzył również, że jego żona spodziewa się bliźniaków o imieniu Sky i Nikita. Wierzył, że zachował zdjęcie jej USG w książce i zrobił jej zdjęcia z ciężarnym brzuchem. Przypomniał sobie również, że zanim wyszedł ze śpiączki, rozmawiał z nią przez Skype’a, gdy była na wakacjach we Francji.
Kabeja pamiętała te szczegóły tak żywo, jak wspomnienia z dzieciństwa, mimo że zostały sfabrykowane. Lekarze powiedzieli, że jego mózg poskładał je w całość na podstawie innych rzeczy, które działy się w jego życiu przed wypadkiem. Na przykład jego przyjaciele spodziewali się bliźniaków, a on chciał rozpocząć nową karierę w rządowej roli. Zasadniczo jego mózg łączył wspomnienia z podświadomymi pragnieniami lub projekcjami z jego życia przed wypadkiem; przynajmniej takie wyjaśnienie zapewnili lekarze.
Perspektywa zachodnia a wschodnia
Praca Stanislava Grofa dotycząca niezwykłych stanów świadomości i NDEs jest prawdopodobnie najbardziej związana z tajemnicą tych doświadczeń. Oprócz studiów nad NDEs, badania Grofa dotyczą niezwykłych stanów świadomości wywodzących się z ekstatycznych, mistycznych i psychodelicznych doświadczeń, które regularnie i celowo przywołuje każda kultura poza światem zachodnim.
Te równoległe życia są uważane za znacznie ważniejsze i głębsze niż zwykłe halucynacje lub sny. atrzy się przez pryzmat kultury z bogatą historią mistycyzmu, szamanizmu czy mitologii.
Grof uważa je za połączenie ze zbiorową nieświadomością Carla Junga ; uniwersalna psychika, której maleńkim fragmentem są nasze intelekty. Odnosząc się do technologicznie skoncentrowanego, materialistycznego światopoglądu. Grof porównuje te stany mózgu z komputerem, w podobny sposób, w jaki nauka postrzega nasz mózg.
„Jeśli uszkodzisz komputer, dostaniesz tylko zagmatwany program, nie dostaniesz kolejnego dziwnego, wszechstronnego programu. Tak więc pomysł, że jakiś patologiczny proces wpływa na mózg i sprawia, że utożsamiasz się z tańczącym Shivą i nagle zrozumiesz wszystko, co trzeba wiedzieć o tym aspekcie hinduizmu – to po prostu niezbyt naukowy, wiarygodny sposób myślenia”. — Stanisław Grof
Zamiast tego Grof wierzy, że te niezwykłe stany świadomości są doświadczeniami transpersonalnymi; przekraczanie granic przestrzennych, tożsamości i tego, co Alan Watts nazwał „ego zamkniętym w skórze”.
Mówi, że przy stanach niezwykłych czas ulega zniekształceniu. Można przeciągnąć przeszłość w teraźniejszość, przenosząc wydarzenia historyczne w teraźniejszość lub ponownie przeżyć doświadczenia z poprzedniego życia. W naszej przebudzonej, zwykłej świadomości, wszystko, czego możemy doświadczyć, to chwila obecna. Oparta na naszej ziemskiej percepcji zmysłowej, ale w kulturach, które łączą się z tymi ekstatycznymi stanami. ożna przekroczyć czas i przestrzeń, jak przerzucanie kanału telewizyjnego.
Czy może tak być w przypadku innych żyć doświadczanych podczas śpiączki i innych stanów nieświadomości? Aby uzyskać więcej informacji, posłuchaj Świadomych stanów umierania Stanislava Grofa
